Bij opener “Step Back” duurt het maar heel even voor je weet wat je door 24Pesos krijgt voorgeschoteld: met een lekkere blueslick, een fijn orgel op de achtergrond en vervolgens ook een stem met meer ritmiek en soul dan je bij blues zou verwachten zit je er al snel helemaal in. Do The Right Thing is alweer het vierde album in zeven jaar van deze Britten. Naar verluidt zo goed als live in de studio opgenomen en dat geloof ik wel als ik het zo hoor. Energiek en toch ontspannen trekken de heren in een kleine drie kwartier door tien tracks die het verrekte lastig maken om stil te zitten. De basis is bluesrock, met flink wat soul en funk erdoorheen. Up-tempo, maar net zo makkelijk schudden ze een ingetogen track met dobro uit hun mouw (“Rise Up” of “Need Somebody” met wat bijna Westcoast-koortjes zijn). Bij “Clap Hands” denk ik even een cover te ontwaren, maar nee, ook dat is een eigen track. Een simpel, maar aanstekelijk nummer. Dat geeft overigens wel een minpuntje aan: de originaliteit ontbreekt een beetje. Een heel eigen geluid heeft de band niet, het is een beetje Little Feat, een beetje The Black Crowes, een beetje Robert Palmerfunk en bij de stem van zanger/gitarist Julian Burdock – samen met bassist/producer Silas Maitland verantwoordelijk voor alle composities – gaan mijn gedachten steeds naar Jamiroquay als associatie. Is dat erg? Welnee, het rockt, het funkt, op de muzikale uitvoeringen en de productie is werkelijk niets aan te merken, kortom dit album is Pret met een hoofdletter P. In het verleden zijn ze al verschillende keren in Nederland geweest, op het Ribs & Bluesfestival bijvoorbeeld, dus ze zullen ongetwijfeld weer langskomen. Op Do The Right Thing laten ze horen dat je je goed zult vermaken.
mij=Cadiz/Bertus