Ik vond dat 65daysofstatic voor hun vorige cd The Destruction Of Small Ideas de verkeerde afslag genomen had. Die plaat haalde het bij lange na niet bij de energieke, allesverwoestende liveshows van de band. Uit de documentaire die vorig jaar verscheen bij hun live-cd bleek de mindere ontvangst de band onzeker gemaakt te hebben. Hoe geweldig is het dan als je vervolgens een luisteraar van zijn sokken blaast met een absolute topplaat als We Were Exploding Anyway. Want mijn hemel, wat neemt deze band genadeloos revanche op zich zelf. De manier waarop 65daysofstatic op deze cd hun post-rock mengt met big beat en drum’n’bass is absoluut magistraal. De gejaagdheid die een track als “Weak04” of “Go Complex” laat horen, daar is The Prodigy al tijden naar op zoek zonder het te vinden. Of wees verbaasd hoe in het afsluitende “Tiger Girl” Underworld de les wordt gelezen. De plaat is bijna geheel instrumentaal, maar middenin komt er een gastzanger langs. Niemand minder dan Robert Smith leende zijn stem voor het opus “Come To Me” dat door zijn geleidelijke opbouw je in drie minuten tijd langzaam in een hypnotiserende trance brengt. Tijdens de breakdown van de track haastte ik me eerste keren om ‘em zo snel mogelijk weer op te zetten. Maar daarmee doe ik eigenlijk de rest van de tracks tekort. De mix van beats met (post)rock zoals 65daysofstatic op We Were Exploding Anyway laat horen was zelden zo effectief. Mijn neiging om zelfs terwijl ik – keihard – met een koptelefoon op zit te luisteren woest te gaan dansen is bijna gênant. Maar het derde, in de basis trance-achtige nummer van de cd heet dan ook niet voor niets “Dance Dance Dance”.
mij=Hassle / Suburban
Echt een hele lekkere plaat inderdaad!
Ten eerste ga ik zeuren: de vorige plaat heet “the destuction of small IDEAS”. [gecorrigeerd; bedankt! – red.] Deze vindt ik zwaar bruut. Inderdaad heel anders dan de rest. Meer richting de standaard post rock, maar de drummer maakt het fenominaal en heel eigen geluid. Ik vind het een van mij favorite platen die ik heb.
Daardoor moest ik weer erg wennen aan “We were exploding anyway”. De eerste luister beurten vond ik het niet geweldig. uiteindelijk vond ik het super en aangeschaft. Ik snap ook niet dat ze niet op de grote festivals staan.