Piano, percussie, speelgoedinstrumentjes, typemachines, naaimachines en spookachtige zang. Het is gelukkig weer eens wat anders dan de schier eindeloze stroom nietszeggende indie-gitaargroepjes die ik recentelijk te horen kreeg. Begrijp me goed, ik ben een sucker voor fijne gitaarpop, maar verandering van spijs, enfin, u begrijpt toch? Het Duitse duo Beißpony heeft natuurlijk een hoog artyfarty-gehalte maar goed, de stemmen van de beide dames klinken erg goed samen en een flink deel van de liedjes op dit album is spannend genoeg om de aandacht vast te houden. Juist door hun maffe instrumentarium blijven nummers als Confessions of a Talkative Vampire en het subtiel ontroerende Mathilda’s Last Summer in het hoofd spoken. Hun versie van het redelijk doodgecoverde hardcore klassiekertje Diane , van Hüsker Dü natuurlijk, is in ieder geval origineel en intrigerend genoeg om een dikke voldoende te scoren bij deze recensent. Goed, zestien liedjes achter elkaar is wat veel van het goede voor mij maar toch wil ik in de toekomst zeker meer horen van Beißpony.
mij=Chicks On Speed Records
4 reacties