The Urban Voodoo Machine – Rare Gumbo

Ik ben bevriend met een lid van The Urban Voodoo Machine. Althans, op Facebook waar ik een vriendschapsverzoek van hem kreeg. Ik ben de beroerdste niet om dit vervolgens te accepteren. Ahum. De persoon in kwestie heb ik echter nog nooit gezien, en de muziek van het voornamelijk in Engeland bivakkerende The Urban Voodoo Machine kende ik eigenlijk niet. Dat is behalve vreemd gezien de ‘vriendschap’ ook vreemd omdat de muziek die ze maken in mijn straatje past. De band rond Paul Ronney Angel, niet mijn genoemde vriend trouwens, timmert al tien jaar aan de weg en ‘zijn´ band telt – als ik even goed tel – twintig leden. Het tienjarige jubileum vieren ze met een behoorlijk volgepropte schijf getiteld Rare Gumbo dat gevuld is met oude nummers, b-kantjes, nooit op album verschenen tracks en gratis uitgedeelde nummers. Totaal zijn het twintig tracks die nog eens aangevuld worden met twee bonustracks afkomstig uit een BBC Sessie. The Urban Voodoo Machine brengt een mix van gypsy, rockabilly, folk, rock ‘n’ roll, punk en mariachi alsof de wereld van Kurt Weill terecht is gekomen in de zeeroverswereld van de vader van Pippi Langkous. Soms is het opwindend, dan weer is het intens en dan weer is het gewoon een band die van spelen weet. Geinig is de cover van AC/DC’s “Hells Bells”, maar het best is de band op dreef in “Love Song 666” dat gezien de tekst niet geschikt is voor de gevoelige ziel en waar het muzikaal walsen is alsof je op een schip zit met windkracht zeven. Eigenlijk ben ik best nieuwsgierig geworden naar een optreden – deze schijnen nog het nodige toe te voegen. Ze stonden eerder dit jaar op Glastonbury en ook al op de nodige podia in ons land. Eerdaags doen ze ons land weer aan op het Speedfest. Ze moeten zich daar maar eens van hun meest ruige kant laten zien.. Party!

mij=Gypsy Hotel Recordings