Hipster Colleen Green leest wel eens een leerzaam boek – zoals deze foto bewijst – maar ze heeft vooral goed op eighties-plaatjes gestudeerd. Sock It To Me staat vol met het soort massieve baslijnen die doen vermoeden dat Green vroeger verliefd was op Robert Smith of Ian Curtis. Of allebei. De drums komen uit een machientje, en de gitaren krassen al even new wavy. Het zijn de vocalen die het album nét even het juiste tikje richting nu geven. Zo denk je tijden niet aan de lo-fi van Persil en Seedling, en zo zit je er (ook dankzij de Bingo Trappers) weer een paar weken middenin. “Time In The World” had Green ongetwijfeld een sessie bij John Peel opgeleverd. Minimalistische pop in optima forma. Het andere hoogtepunt heet “Taxi Driver” en is een stuk Amerikaanser. Een vette Strokes-riff vormt de basis van een Spectoriaans jengel-liedje. ‘I wouldn’t have to talk to anybody.’ Geposeerd eigengereid, maar ook wel schattig en catchy, het album in drie minuten samengevat.
mij=Hardly Art
Ik kan de titel van dat boek niet ontcijferen.
Ik kan de titel van dat boek niet ontcijferen.
Komt door al die distracties
In mijn ogen lijkt het op een deel van een uitgebreide wetenschappelijke serie. Zeg het verzamelde werk van Schiller in 11 delen, deel 6