“Weird Al” Yankovic – Straight Outta Lynwood

“Weird Al” Yankovic doet z’n naam eer aan. De man is uitsluitend bekend van parodieën op bekende songs en heeft daar een fikse carrière uit kunnen slepen. Dit Straight Outta Lynwood (naar NWA, inderdaad) is alweer zijn twaalfde album. Van de twaalf songs op dit album zijn er maar zes van die parodieën, de rest zijn heuse eigen songs. Van die vijf herken ik alleen Green Day‘s “American Idiot”, de andere vier zijn ofwel te Amerikaans, ofwel alleen voor MTV-kids herkenbaar. Niet dat dat wat uitmaakt overigens, want de songs die geen parodie zijn, zijn pastiches. Zo is “Pancreas” Beach Boys met een vleugje Zappa en is “Close But No Cigar” een perfecte Cake-imitatie. En eerlijk is eerlijk, muzikaal zit het stukken beter in elkaar dan ik had verwacht. Goed geschreven songs, goed uitgevoerd en geproduceerd. De teksten zijn hilarisch, maar dat mag geen verrassing heten. Die zijn overigens bij de rapsongs aanzienlijk ritmischer dan bij heel wat rappers met street credibility. Speciale vermelding krijgt “Polkarama!”, een medley waarin na – iew! – “De Vogeltjesdans” stukjes van onder andere Franz Ferdinand, The Killers, Velvet Revolver en Snoop Dogg verwerkt zijn. Dat laatste is echter ook al een hint naar het zwakke punt van dit album: er staat wel érg verschillend materiaal op, van polka tot musical en van nu metal tot r&b. Het wordt daardoor net iets te fragmentarisch om voor regelmatige draaibeurten in aanmerking te komen. Dat wordt dan wel weer gecompenseerd door een dvd met zes prima clips. De carrière van “Weird Al” duurt mede al zo lang omdat hij goed weet waar zijn kracht ligt…

mij= Red Ink / Rough Trade