Crackwhore – Crackwhore

Crackwhore - Crackwhore Ik zal er maar meteen eerlijk over zijn: op zijn tijd hou ik wel van een heimelijk hoerenbezoekje. Natuurlijk, over het algemeen ben ik meer iemand voor de diepgaande en inhoudelijke liefde, en een notoire hoerenloper zal ik nooit worden. Maar toch, soms kan ik de guilty pleasure van een snelle, oppervlakkige affaire niet onderdrukken en geef ik me er gewoon aan over. Niet te vaak, maar op z’n tijd is het heerlijk. Een tijdje terug bijvoorbeeld was ik in Nashville, waar ik een perfecte dame van lichte zeden tegenkwam. Met dertig minuten stond ik weer buiten, maar och och, wat hadden we een plezier. Ze was wild, ze was mooi, ze was explosief. Na afloop heb ik nog uren nagenoten, zo veel plezier beleefde ik eraan. Zij genoot er ook van, dat zag je aan alles. Maar goed, soms gaat het wel eens fout. Vorige week in Melbourne bijvoorbeeld, waar ik een Australische tegenkwam. Ik had het eigenlijk bij de aanblik al moeten weten. Haar vale kleding zag er niet uit, ze rookte als een ketter, ze had werkelijk een grafstem en ze zwalkte op haar benen. En ze vroeg vijf dollar voor een half uur. Ik weet niet wat me bezielde, maar toch ging ik er mee door. Ik voelde bijna een soort van beroepsplicht. Hoe het was? Laat ik er maar gewoon eerlijk over zijn: het was een drama. Ze wist van voren niet dat ze van achteren leefde, halverwege viel ze in slaap omdat ze volledig opging in haar verdovende middelen en ze stonk naar de drank. Het tragische van deze goedkope hoertjes is misschien wel dat ze het zelf niet door hebben. Ze begrijpen niet dat ze niet meer dan een slap aftreksel zijn van de kwaliteitshoertjes. En dat veel, heel veel mannen doorrijden op het moment dat ze haar vangen in hun koplampen en die armoedige verschijning zien. Ik besloot haar te helpen en stelde voor haar naar een kliniek te brengen. “Dat is beter voor je dan zo door te blijven rommelen,” opperde ik. Ze wilde er niks van weten. “Ik maak godverdomme zelf wel uit wat ik doe! De mannen staan voor me in de rij!” Met haar vale tijgerprintrokje half over haar achterste en op één hoge hak, strompelde ze weg.


mij=Turkeyneck / Undertow / Sonic

2 reacties

  1. Tom

    Jeetje, het is toch volkomen duidelijk wat Spookrijder bedoelt? Het is gewoon aftandse muziek, een slap aftreksel van vergelijkbare, maar kwalitatief veel betere bands. “Te goedkoop”

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven