Zet vier heren bij elkaar die van veel noten per vierkante centimeter houden en wat krijg je? Nou ja, in elk geval geen rustig plaatje. Mike Portnoy (Winery Dogs, Dream Theater), Billy Sheehan (Winery Dogs, Mr. Big), Tony MacAlpine (Planet X) en Derek Sherinian (Planet X, Dream Theater, Black Country Communion) hebben in allerlei formaties samengespeeld en besloten dat het een goed idee was om met z’n vieren op pad te gaan, met een set vol songs uit de eigen catalogus en enkele covers (Billy Cobhams “Stratus” en Jeff Becks “The Pump”). Het resultaat is Live In Tokyo, een album vol muzikale hoogstandjes, waarbij een aantal van de fraaiste songs uit ieders verleden te horen is, met daardoor steeds de nadruk op andere instrumenten. Dat neemt niet weg dat bij élk van de muzikanten op élk nummer de testosteron ervan afspat. En geen van hen is van huis uit een zanger, dus van de vijftien tracks, inclusief solospots voor de heren, is er precies eentje met zang: Billy Sheehans “Shy Boy” – nu met extra veel noten. Kortom: het niveau is hoog, heel hoog zelfs, maar niet iedereen zal het trekken. Eén Billy Sheehan is sommigen al te machtig, hier zijn er maar liefst vier van die types bezig. U weet nu zelf wel of deze muziek u ligt of niet. Bent u nog steeds geïnteresseerd, dan rest nog de vraag of dit specifieke album de moeite waard is. Het antwoord is simpel: nou en of! Het is hogeschoolprogmetal, gespeeld door heren met een eendere mindset: hoe meer noten, hoe leuker, waarbij de vraag of het eigen songs zijn of niet wat minder van belang is. En ook al lig je na twee cd’s van dit geweld als luisteraar op apegapen, het was wél genieten.
mij=Eagle Rock
4 reacties