Wijdlopig, vaag en een tikkeltje zweverig, zo laten zowel albumtitel als albuminhoud van The Besnard Lakes’ vierde cd zich omschrijven. De Canadezen spelen acht lange liedjes vol etherisch galmende vocalen. Vooral Olga Gareas laat zich daarbij van haar beste kant horen. Haar echtgenoot Jace Lasek zingt ook, maar bij hem begint het gebrek aan pit zich te wreken. Halverwege zat ik echt te smeken om een hook, of een verstaanbare stukje tekst desnoods. We moeten deze plaat echter meer in de hoek van Spiritualized of een navolger als My Best Fiend plaatsen. Grootse blokken geluid die – paradoxaal genoeg – vrij zacht en glad over de luisteraar heen komen rollen. Heel af en toe komt men dan toch in de buurt van een warm popliedje. Ik kreeg in “People Of The Sticks” in elk geval de neiging om ‘hey hey hey heeey‘ op zijn Simple Minds mee te brullen. Van mij had dat effect vaker op mogen treden.
mij=Jagjaguwar
4 reacties