The Fleshtones – Wheel Of Talent

Dat toeval niet bestaat dat blijkt maar weer eens. Ik ben aan het bedenken wat ik zoal zal zeggen over The Fleshtones’ Wheel Of Talent. Ik wil een link leggen tussen een documentaire die ik aan het bekijken ben over The Ramones, het nummer “Remember The Ramones” van het te bespreken album en hun overeenkomsten qua New York, het muziekgenre en CBGB. Tja, en dan gaat het laatste originele Ramoneslid dood. Het lijkt me duidelijk dat ik hiermee moet openen. The Fleshtones traden voor het eerst op in het roemruchte New Yorkse CBGB in het jaar dat het debuut van The Ramones uitkwam. Qua genre zochten ook The Fleshtones het in de garagerock, al zijn ze nooit zo beroemd worden als hun plaatsgenoten. Na de nodige herstarts van de band is het kwartet, met nog twee originele leden, inmiddels een vast gegeven in garagerockland geworden. Behalve het ene Ramonesachtige liedje is er bij de Fleshtones anno 2014 veel meer variatie, zoals “It Is As It Was”, waarin de wahwah-gitaar los gaat en ze meer Stooges zijn dan The Stooges zelf op hun laatste album. The Stooges waren weer het voorbeeld voor The Ramones, zo leer ik in de docu die ik aan bekijken ben. Maar The Fleshtones gaan verder, zoals op het moment dat het geluid minder basic klinkt en qua power opgeschaald wordt naar Stonesniveau met een heus achtergrondkoor, bijvoorbeeld in “Available”. Deze power-rock ‘n’ roll is beter dan Jagger en consorten de laatste twintig jaar op hun albums lieten horen. Of neem de Motownssixtiessound in “What I’ve Done Before”. Heerlijk! Of de gastrol van Mary Huff van de Southern Culture On The Kids in “For A Smile”. Het is een prima keuze. Kortom, Wheel Of Talent is een album waar je mee voor de dag kunt komen en dat vol variatie zit. De wereld zal er echter niet van omvallen, daarvoor is het wiel al teveel uitgevonden vóór hen. Maar ach, talent verloochent zich niet, al blijft het soms lang verborgen.

mij=YepRoc