Junior Eats Alone – Junior Eats Alone

Eten is in. Als je tenminste het aantal televisieprogramma’s met dit onderwerp als centrale thema beziet. Eerder bleef het soort programma nog beperkt tot puur het koken zelf, maar tegenwoordig gaat het veel verder. Het maakt niet uit of je naar de publieke of de commerciële omroep kijkt. Al probeert de publieke omroep er wel een wat intelligentere draai aan te geven. In de muziekwereld is de thematiek ook opgevallen. Zo zag ik de bandnaam Chef’s Special al ergens voorbij komen en nu heb ik de eer om iets te zeggen over het debuutalbum Junior Eats Alone van Junior Eats Alone. Alsof ik de Herman den Blijker van File Under ben. De naam van de band klinkt lekker eigenwijs, alsof de jongste
spruitjes moet eten van zijn ouders, maar die echt niet door de keel krijgt. Hoe het financieel zit kan ik niet bezien, maar ze hebben wel de eer om hun debuut als eerste release uit te mogen brengen bij De Matenplaatschappij. Goed dat mensen in deze downloadtijd dit soort initiatieven durven te nemen. De Leidse band trekt de menukaart door naar het cd-boekje waar veertien nummers op het menu staan. De lengte van al die gangen is totaal meer dan een uur. Hetgeen ik wel een wat lange zit vind voor een cd, maar er wordt geprobeerd mij bij de les te houden. Dit gebeurt door de muziek waar van heel veel walletjes gegeten wordt. Ik hoor gelijken in o.a. Coparck, The Prayer Boat, Racoon, Wouter van Hamel, Face Tomorrow en The Tellers. En dan wordt het e.e.a. nog opgeleukt met percussie en toeters. Er is wat dat betreft veel variatie op dit Tapas-menu. Misschien wel wat teveel om er wat hap-klare publieksbrokken van te maken. Wat mij echter het meest stoort is dat er een productionele saus toegevoegd is die de scherpe kanten van de smaak afhaalt. Jammer. Als je echter aandacht besteedt aan dit album, eventueel in gedeelten, door het vaker te draaien dan geeft het langzaam zijn keukengeheimen prijs.

mij=De Matenplaatschappij