Stapeltjes, ook ik heb ze. Een cd-stapeltje ´te recenseren´ bijvoorbeeld. Daar ligt al maanden (inmiddels een stuk of zes) Clash the Truth van Beach Fossils te kraaien om aandacht. En eerlijk is eerlijk: ze kregen van mij de aandacht al eerder. Maar eerst viel het kwartje niet en toen moest het zo nodig bloedheet worden. En daar past de muziek van dit kwartet niet bij: shoegaze in een wat poppy variant. Ik heb wel wat met shoegaze: uitgewaaierde songs, stevig gitaarwerk, lekkere ritmesectie, een zanger met een fijne stem en uiteraard liedjes die blijven hangen. Beach Fossils zit op het label Captured Tracks waar ook Wild Nothing op zit en DIIV met een oud-Beach Fossils-lid. Genoeg aanbevelingen dus. Clash The Truth is hun tweede album en naar het schijnt is deze beter dan de eerste. Maar, maar, maar, wat ik ook probeer: draaien in de auto, draaien thuis, hard, zacht, even wegleggen en opnieuw: het kwartje valt niet. De liedjes blijven niet hangen, ze gaan het ene oor in en het andere weer uit. Er zit geen bijzonder randje aan, al was het maar een zanger die het speciaal maakt. Althans, ik heb het niet kunnen ontdekken. Beach Fossils is dus niet mijn ding, maar als ik zo over het internet struin heb ik medestanders, maar ook tegenstanders. Dat u het even weet.
mij=Captured Tracks
4 reacties