Bij Brazilië heb ik nog altijd een beangstigend beeld van een land vol mensen die een kapmes tussen hun kiezen bewaren, waar de nationale valuta voetbaltrucjes is (één koffie? Dat is dan 70 keer hooghouden) en waar je voortdurend het risico loopt om ontvoerd te worden door schreeuwende chimpansees. Dat beeld klopt natuurlijk net zo min als dat wij Nederlanders allemaal in molens wonen, elke dag op klompen lopen en prostitutie hebben gelegaliseerd. Hoe het dan ook echt moge zijn in Brazilië, de mensen van Cansei de ser Sexy (CSS) zullen er weinig meer van meekrijgen, want ze hebben sinds hun doorbraak in 2006 alleen al in Amsterdam iets van 72 keer opgetreden. Ik overdrijf, maar feit is wel dat ze hier in de afgelopen twee jaar ontzettend veel geweest zijn, en aangezien Nederland niet het enige land is met CSS-fans moet dat betekenen dat ze sinds hun eerste album weinig risico hebben gelopen om vanuit een boom van de straat te worden geplukt door een agressieve mensaap. Waar ze niet mee lijken te zitten, want album nummer twee, Donkey, is nu uit en heeft net zo’n fijn en opgewekt gebrek aan diepgang als hun debuut. Het refrein van de eerste single bestaat bijvoorbeeld uit het gepassioneerd herhalen van de zin ‘I know, I know, I know, I know, he will never hurt you again’, en gaat niet over een overspelige player, maar over een inmiddels dode rat die het huis van een angstig meisje was binnengedrongen. Het ontbeert Donkey aan liedjes die ver boven de rest uitspringen, maar dat wordt gecompenseerd door de rode draad van het album. Dat is het enthousiasme van Lovefoxxx, de nog maar 24-jarige zangeres van de band, wier explosieve charme als je niet uitkijkt lelijke brandwonden in je gezicht kan achterlaten. Ik krijg in elk geval niet de indruk dat ze snel naar huis wil.
mij=Sub Pop / Konkurrent
lol, deze cd zuigt.