Pak de hoesjes er maar bij: Solo heeft zijn kleurrijkste plaat tot nog toe gemaakt. Ook op muzikaal gebied, trouwens. Op dit derde album vind je niet alleen de fraaie maar sobere singer/songwriterliedjes die Michiel Flamman altijd al maakte, maar ook een handvol pure popliedjes en dát is nieuw. Ook het geluid is wat rijker geworden: de stuwende piano is gebleven, maar in “Save Me” hoor je bijvoorbeeld ook een klavecimbel en een tuba samen. Sterker nog, in “Lost Weekend” laat Flamman zich eens gaan en vindt hij ineens de muze van een band als The Divine Comedy. Het album Before We Part werd opgenomen in de Tiny Telephone-studio in San Francisco, waar ook Death Cab for Cutie en The Decemberists opnamen gemaakt hebben. De trip naar San Francisco lijkt veel vruchten te hebben afgeworpen: Solo blijkt zichzelf succesvol te hebben heruitgevonden. Naast een nieuw begin is de plaat echter ook een afscheid. Zowel van het enige andere bandlid Simon Gitsels, die op dit album nog te horen is maar met wie Flamman niet langer zal optreden – Solo is voortaan dus ‘echt’ solo – maar ook qua inhoud. De plaat ademt najaar, late avond en (zoals altijd) liefde en herinneringen. Niet voor niks is het prachtige “Started Out As Friends” het slotnummer. De solo brug daarin deed me de eerste keer trouwens denken aan die uit Robbie Williams’ “Angels”, hoewel Solo natuurlijk intiemer bezig is. De gelijkenis is vast geen opzet geweest, maar het bewijst wel het nog verder gegroeide songschrijverschap op deze fijne plaat.
mij=Excelsior / V2