Vessels – White Fields And Open Devices

Ik maak sinds kort weer meer en langere treinreizen. Dat vind ik best fijn. Zeker als er zitplekken zijn in de trein, en die zijn er gelukkig in de richting waarin ik reis, dan is er wat mij betreft geen prettiger vervoersmiddel. Ik betrapte me er op dat ik gelijk ook weer wat oude post-rockplaatjes uit de kast trok om op mijn stijlvolle zwarte iPod (ja ja de Expanium is niet meer, dames en heren) te beluisteren onderweg. Niets prettiger dan door het raam naar buiten turen terwijl je de Veluwe doorkruist en luisteren naar dan weer rustig meanderende en dan weer heftig kolkende instrumentale muziek en ondertussen je gedachten de vrije loop laten. Bij de post-rock albums die een vast plekje hebben voor die treinreizen reserveer kan Vessels debuutplaat White Fields And Open Devices mooi aanschuiven. Al zet de band je in het openingsnummer “Altered Beast” in eerste instantie nog wel een tikkie op het verkeerde been, door wat meer richting math-rock te neigen, de bands blijkt uiteindelijk toch voor een groot deel haar basis in de post-rock te zoeken. Maar juist door die uitstapjes richting math-rock of indierock weet de band te boeien. Zo is “A Hundred Times in Every Direction” aangenaam bevreemdend met zijn ijle zang en opruiende, heftige muzikale intermezzo en roept ” An Idle Brain and the Devil’s Workshop” door zijn snelle repeterende gitaarpatronen bijna paranoïde gevoelens op om halverwege te stranden in een oase van rust. En zo zit in elk nummer wel een kleine of grote verrassing en maakt dit White Fields And Open Devices tot een boeiende post-rock-cd.

mij=Cuckundoo / Konkurrent