Jóhann Jóhannsson – Fordlandia

Ik houd niet zo van auto rijden. Helemaal niet in Nederland. Het is altijd veel te druk op de weg of mensen rijden onhandig waardoor ik niet opschiet. Zeker overdag gebeurt me dat te vaak. Maar vanmorgen reed ik voor dag en dauw weg en was het lekker rustig op de weg. De eerste kilometers van mijn reis waren nog geen snelweg. Omdat er geen tegenliggers waren op dit tijdstip kon het grootlicht soepel zijn weg vinden. Met grootlicht op rijden in het donker en ondertussen muziek luisteren, dat vind ik wél fijn. Het pas ook wel goed bij de muziek van de IJslandse componist Jóhann Jóhannsson. Zijn nieuwe cd Fordlandia is, net als zijn voorgaande albums, er een van verfijnde streken door het landschap. Jóhannssonis een meester in het smakelijk vermengen van klassieke instrumenten met elektronica. Vooral het tweeluik “Fordlandia” (het openingsnummer) en “How We Left Fordlandia” (het slotnummer) die beiden bijna een kwartier duren zijn van adembenemende schoonheid. Hoe het titelnummer van muisstil geleidelijk zich ontwikkelt tot een meesterlijk schilderij waarin je steeds meer details ontdekt, is een reden om je auto even te parkeren om te genieten. De sfeer past nauwgezet bij de tragiek van het door Henry Ford in de jaren twintig aangeschafte deel van het Amazone-gebied dat hij uiteindelijk met veel verlies weer verkocht halverwege de jaren veertig, omdat de vraag naar natuurlijk rubber geminimaliseerd was.

mij=4AD / V2