Volgens de biografie die ik met het promo exemplaar van Hush kreeg thuisgestuurd, zijn James Hanna (gitaar/zang) en Yuki Chikudate (zang/toetsen) niet vies van een trip op het een of het ander. Er wordt verteld over de “narcotic nature” van beiden en over hoe het nummer Blind Little Rain – dat op hun laatste cd is terug te vinden – zijn oorsprong heeft in een paddo trip. Maar als ik de band vlak voor hun optreden in de kleedkamer van Paradiso spreek, lijkt het allemaal wel mee te vallen, m’n gesprekspartners ogen wat vermoeid maar bovenal nuchter. En dat in Amsterdam. “Vroeger gebruikte ik wel paddo’s en lsd en dat soort spul, maar daar ben ik al een tijd mee gestopt, op die ene keer na dan. M’n brein kan het niet meer aan”, verklaart James lachend de nuchtere toestand waarin hij verkeert.
mij=Interview & Foto's: Reinier
De band is voor de derde keer in ruim anderhalf jaar tijd in Amsterdam. In de zomer van 2007 speelde Asobi Seksu in de Melkweg als voorprogramma van Editors en in datzelfde jaar stond de band, net als nu, in de bovenzaal van Paradiso. Aan die avond in de Melkweg hebben ze geen leuke herinnering overgehouden: terwijl Asobi Seksu nog bezig was met het laatste nummer, trok een overijverige, maar vooral lompe roadie van de Engelse band de stekker uit het keyboard en gooide de apparatuur op de grond. Er zijn leukere manieren denkbaar om je eerste Europese optreden te eindigen. Uiteindelijk kwam het allemaal goed en wist de band veel nieuwe fans voor zich te winnen. Vooral in Engeland is Asobi Seksu geliefd, maar ook vanavond in Amsterdam weet de band een volle zaal te trekken.
Manhattan School of Music
Yuki en James kennen elkaar van de Manhattan School of Music. Yuki speelde van jongs af aan klassiek piano en het conservatorium leek een logische stap. James begon ooit met elektrische gitaar maar stapte over op klassieke gitaar en belandde ook op het conservatorium. Toch bleek klassieke muziek niet het muzikale pad dat beiden voor de rest van hun carrière wilden volgen en op een gegeven moment hadden James en Yuki het wel gezien aan het conservatorium. “Ik vond het verstikkend en het was muzikaal onbevredigend, daarom wilde ik wat anders gaan doen, met andere mensen samenspelen en (muzikale) ideeën delen in plaats van eindeloos recitals spelen”, vertelt Yuki.
Zodoende besloot het tweetal een popband te beginnen, vol ambities maar geen idee hoe ze die moesten verwezenlijken. James: “Ik kan me de eerste keer in de oefenruimte nog goed herinneren, dat was in de kelder bij m'n moeder thuis en het was verschrikkelijk. We stonden daar een beetje van “wat gaan we nu doen?” Met brakke apparatuur en instrumenten begonnen James en Yuki te experimenteren en ontwikkelden ze hun geluid. “De geluidsmuur die we opbouwden moest maskeren hoe slecht onze apparatuur wel niet was”, grapt James.
Toch was de gammele apparatuur niet het grootste probleem. Het tweetal heeft namelijk van begin af aan te maken met vertrekkende bandleden. Vrij snel na het verschijnen van het eerste album verlieten de drummer en bassist de band en het duo moest op zoek naar nieuwe bandleden. Er werd een nieuwe ritmesectie ingelijfd, maar na de vorige tour bleek ook deze samenstelling van voorbijgaande aard te zijn. James legt uit: “Het werkte niet en zodoende besloten we na de tour met z'n tweeën verder te gaan.” Yuki: “We besloten eerst nummers te gaan schrijven en daarna naar mensen te zoeken die ons bij de opnames en live konden bijstaan.” Het was een vervelende ervaring dat de band uiteenviel, terwijl het zo goed leek te gaan na die tour met onder andere Editors. Toch is de band blij dit te hebben doorgemaakt. Yuki: “Hierdoor wisten we beter wat we precies zochten in de mensen die ons zouden bijstaan. En uiteindelijk hebben we twee geweldige muzikanten gevonden.”
Koerswijziging
Na een korte rustpauze zijn Yuki en James de studio ingedoken voor de opnames van hun derde album, Hush. Op dit album klinken ze anders dan op de vorige twee: minder gruizige gitaarmuren en meer dromerige gitaarpop met sporadische gitaaruitbarstingen. Het nieuwe geluid is ontstaan omdat ze de luisteraar niet meer wilden overdonderen met een muur van geluid. “We wilden liedjes met meer dynamiek, met pieken en dalen, in plaats van nummers met alleen maar een piek”, verklaart Yuki de koerswijziging. James: “We hadden vooraf heel erg goed nagedacht over hoe we wilden klinken. We wilden meer spanning en iets van leegheid in ons geluid laten doorklinken.” Yuki vult aan: We wilden met dit album ruimte en geluid op een nieuwe manier ontdekken.
Niet alleen het geluid van de band is veranderd, maar Yuki heeft zich ook als zangeres ontwikkeld. Zoals te lezen in de recensie elders op File Under, klinken haar zangpartijen dieper en sexyer dan voorheen. “Ik heb mijzelf nooit echt als een zangeres gezien en ik heb er niet bewust voor gekozen om te gaan zingen, dat is zo gegroeid toen we met de band begonnen. Maar nu voel ik mij meer op m'n gemak als zangeres”, vertelt Yuki over haar ontwikkeling als zangeres.
Japan
Een van de opvallende elementen is nog wel gebleven: de Japanse teksten van Yuki. Op haar derde jaar emigreerde Yuki vanuit Japan naar de VS. Toch voelt Yuki zich nog voor een groot deel Japans. “Ik heb geen herinneringen meer aan het leven in Japan, maar bij ons thuis werd wel Japans gesproken toen ik opgroeide. Ik voel mij nu nog steeds half Japans.” Dat was vroeger wel anders: “Toen ik jong was wilde ik helemaal niet Japans zijn. Ik vond het verschrikkelijk dat ik anders was dan de anderen en dat ik op school niet echt thuishoorde tussen de andere kids. Ik wilde heel graag Amerikaans zijn, ik wilde er Amerikaans uitzien, hoe dat er dan ook mag uitzien”, vertelt Yuki lachend. Met haar achtergrond en haar Japanse teksten drukt Yuki een belangrijk stempel op de muziek en de band. “In het begin heb ik er niet zo bij stilgestaan, maar hoe langer we met de band bezig zijn, hoe meer ik mij realiseer dat mijn achtergrond een belangrijk deel van de identiteit van de band bepaalt.”
De vraag of het album Hush een doorbraak zou kunnen worden vind de band moeilijk te beantwoorden. “We hebben tot nu toe wisselende reacties gehad op ons album. Sommige recensies zijn lovend, in andere recensies weten ze niet goed wat ze met ons album aanmoeten en sommige recensenten vinden het echt een verschrikkelijk album. We krijgen in ieder geval wel hele sterke reacties en dat is op zich niet negatief”, aldus Yuki. “Het is beter om bekritiseerd te worden omdat je iets anders doet, dan omdat je weer hetzelfde doet”, stelt James nuchter vast.
ook nog leuke foto’s 🙂
Idd. Dat mag ook gezegd worden. Fraaie foto’s Reinier!
Dank voor de complimenten 🙂