Ik vind Snowflakes and Car Wrecks maar een nare titel, maar al luisterend naar de EP die Hauschka recent uitgebracht heeft snap ik ’em wel. Eigenlijk in alle nummers van deze cd is er wel een instrument die de rol van de sneeuw voor zijn rekening neemt en ik hoor in de nummers meer autowrakken terug dan me lief is. Voor de duidelijkheid: dat bedoel ik lief. De sneeuwstorm die klinkt in het openingsnummer “Ginsterweg”, die gevormd wordt door dikke en dunne vlokken op de piano en verdwaalde vlokken op viool die naar het einde toe eigenlijk het eerste autowrak al aankondigen. Na een korte stilte volgt in “Eisblume” een bijna macabere, verstilde schets van de plek des onheils die qua muziek herinneringen oproept aan zijn labelgenoot Max Richter. Gelukkig is het niet allemaal treurnis, want het daaropvolgende “Wonder” heet vast niet zo. Dat wordt daarna uitbundig gevierd in “Tanz”. En zo schetst Hauschka prachtig als een vaardig regisseur de gebeurtenissen veroorzaakt door heftige sneeuw en de gevolgen daarvan. Je zou bijna willen dat het geen lente wordt.
De vraag is of het lente blijft als je een winterpil slikt of dat de lente dan vervroegd in zal treden. Ook na beluistering van Winterpills‘ derde cd weet ik eigenlijk nog niet wat het zal worden. Net zo goed kondigt de band rond middelpunt Philip Price de ontluikende lente aan, als wel dat de liedjes de behaaglijke warmte van harmonieuze samenzang rond een knetterend haardvuur bij een buiten barkoude winternacht uitstraalt. Maar dat ligt qua behaaglijke gevoel natuurlijk dicht bij elkaar. Vooral als Philip Price en Flora Reed elkaar aanvullen in de zang straalt de warme gloed je speakers uit. Overigens wordt het daardoor allerminst per se mierzoet, in “Secret Blue Thread” knettert de muziek bijvoorbeeld echt wel en is de westkust van Amerika nooit ver weg. Als Philip Price in “Gentleman Farmer” op zijn Elliott Smith’s uit de hoek komt is het gevoel ook erg goed. De gloedvolle folkpop van Winterpills is qua sound wat dat betreft een stuk verder verrijkt en verruigd en dat is een winstpunt ten opzichte van de eerdere twee platen.
mij=130701 / Fat Cat / Bertus & Signature Sounds / Munich