Tijden veranderen. Tegenwoordig mag een artiest al blij zijn een platencontract te hebben om platen te verkopen want it’s all about the money. Dat was in de jaren zeventig wel anders. Kosten noch moeite werden gespaard voor het opnemen van een plaat. En zo kon het gebeuren dat Ned Doheny uit Californië beschikte over een enorm landhuis, een privéstrand en baadde in het geld door zijn aanwezigheid als sessiemuzikant op albums van ondermeer Bonnie Raitt, Don Henley, Glenn Frey, Chaka Khan en Jackson Browne. Als solomuzikant vermengde hij de singer-songwritermuziek met een wat meer jazzy geluid. In de afgelopen jaren heeft hij vijf albums gemaakt die in de loop van de tijd afwisselend wel en niet verkrijgbaar waren. Erg succesvol zijn deze dan ook nooit geworden. De verzamelaar Seperate Oceans concentreert zich op de eerste tien jaar als soloartiest, aangevuld met elf niet eerder uitgebrachte demo’s. Het blijkt dat we hier met een typisch gevalletje van pech te maken hebben. Seperate Oceans klinkt net zo zonnig en zomers als dat de hoes eruit ziet. Doheny blijkt een prima songschrijver te zijn die, door de jazzinvloeden, vaak meer klinkt als Steely Dan als een Californische singer-songwriter. Zingen kan hij ook al heel goed, qua helderheid en toon doet hij me zelfs vaak denken aan David Crosby. Waarom het Jackson Browne en vele andere singer-songwriters destijds wel lukte en Ned Doheny niet zullen we nooit weten. Ruim veertig jaar later krijgt hij alsnog een welverdiende, tweede kans.
mij=The Numero Group / Konkurrent
4 reacties