‘Het voelt als thuiskomen’
‘Wacht even, ik ga proberen een koptelefoontje aan te sluiten… *KRAK! PIEEEEEEEP!!* …’ Soms loopt het afnemen van een interview niet van een leien dakje. Het begon allemaal al met het feit dat ik, dankzij een auto die dienst weigerde, niet in staat was aanwezig te zijn bij de persdag van Bell X1 in Amsterdam. Toch besloot ik het interview met zanger Paul Noonan alsnog telefonisch af te nemen. Hoewel ik geen voorstander ben van zogenaamde phoners – je gaat toch die veelzeggende blikken missen – weet ik uit het verleden dat het soms toch een mooi resultaat kan opleveren. En ook al had ik Paul nog geen jaar geleden gesproken, toch vond ik dat zijn band nog steeds niet de aandacht had gekregen die deze in mijn ogen wel verdiende. Het beluisteren van de promo van het nieuwe album Blue Lights On The Runway bevestigde dit gevoel alleen maar.
Terwijl ik mijn huis binnenloop en mijn jas uittrek, gaat de telefoon. De manager van Bell X1 vanuit Amerika aan de lijn; of ik al klaar ben voor het interview met Paul? Hè, dat zou toch pas over een uur zijn? Daylight saving time blijkt roet in het eten te hebben gegooid. Halsoverkop zet ik de telefoon op speaker, pak mijn dictafoon en druk op record. Waar had ik die notitielijst neergelegd? Geen idee. Jammer dan. ‘Hi André, is je auto alweer gerepareerd?’ Mijn bevestigend antwoord ontgaat Paul; hij staat buiten het hotel en hoort niks door het voorbijrazend verkeer. Het aangesloten haperende koptelefoontje blijkt niet de ideale oplossing, maar is in ieder geval beter. Nog een geluk dat Paul van het spraakzame type is waar je vijf eurocent ingooit en voor twee euro terugkrijgt.
mij=Interview: André
Tussen het vorige interview en deze is bandlid-van-het-eerste-uur Brian Crosby uit de band gestapt en hebben de overgebleven drie (naast Paul gitarist/toetsenist David Geraghty en bassist Dominic Philips) dus een nieuw album opgenomen. 'Dat was inderdaad het grootste verschil. Een man minder in de studio. Dat was even wennen. We wisten echter al ruim van tevoren dat Brian zou stoppen na de laatste Tour de Flock show. Ik vind het prima zo. We zien eigenlijk allemaal Bell X1 steeds meer als een project. Een open huis waar we allemaal eens in de zoveel tijd samenkomen. De rode draad die alle losse projecten van de bandleden verbindt. Het voelt als thuiskomen.' Is dat de “Better Band” die je graag zou willen zijn in het gelijknamige nummer? 'Dat nummer geeft, zoals dat wel vaker is bij het schrijven van een tekst, een bepaalde fase weer. Ik keek om me heen en dan merk je hoeveel goede bands er zijn die waanzinnig mooie dingen doen. Je zou er haast onzeker van worden. Ik probeerde uit te vinden wat onze plaats daartussen is. Als je verder luistert in dat nummer merk je dat het uit meer delen bestaat; meerdere fases dus. En daarin kom ik dus tot de conclusie dat ik mezelf gelukkig mag prijzen dat ik in deze prachtige band zit. Dat werken met meer delen in een nummer was voor ons ook nieuw. Bijna prog-achtige toestanden.'
Toch klinkt Bell X1 op Blue Lights On The Runway verre van 'de nieuwe Genesis' of 'de nieuwe King Crimson'. Het langzaam naar een climax werkende eindstuk van “Better Band” doet mij bijvoorbeeld aan dEUS ten tijde van Ideal Crash denken. Is dat een van die goede bands waar je het over had? 'Wat leuk dat je dat er in gehoord hebt. Ik ben inderdaad altijd al weg geweest van die band. Je groeit op met bepaalde bands die als voorbeelden gaan dienen. dEUS was er voor mij een van. Naast R.E.M. en The Sundays. Dat soort bands zijn nog steeds van invloed op onze muziek.' Ben je nooit bang dat je te veel gaat klinken als? 'Invloeden kun je niet verbergen. Dat is een even krampachtige als zinloze bezigheid. Het is dé manier om jezelf van je publiek te verwijderen.' Op welke manier kun je zoiets vermijden? 'Ervoor zorgen dat je goede liedjes hebt. Dát is de basis. Op het nieuwe album zijn we naast zoeken naar andere songstructuren wat meer gaan experimenteren met elektronica en loops. Maar voorop stonden nog altijd de liedjes zelf.' Heb je ook andersom proberen te werken? Eerst een groove of bepaalde sound en daar het nummer op baseren? 'Nee. We hebben ook voor we de studio ingingen een aantal kleine concerten gedaan, waarbij we in akoestische setting de nummers hebben uitgeprobeerd. In de studio zijn we er pas mee gaan experimenteren. We hebben er altijd voor gewaakt dat we niet in muzikaal navelstaren zouden vervallen. Nog zo'n manier om je publiek te verliezen.'
Hoe belangrijk is het voor jou om dat contact te behouden? 'Sorry? Je viel even weg.' We lachen allebei even hartelijk om de toevalligheid als ik de vraag herhaal. 'Onbewust heb ik jouw vraag dus al beantwoord. Dat is voor mij de kern van het muziek maken. De mensen die reageren, via internet of na concerten, om je te vertellen dat ze zijn geraakt door jouw muziek. Dat de band voor hen een belangrijke plaats in hun leven inneemt. Dát is dus die band die ik graag wil zijn. In feite wat die bands waar we het eerder over hadden ook voor mij zijn.' Ben je niet bang om die mensen teleur te stellen? 'Bang? Nee, dat niet. Het is natuurlijk geen gezonde situatie als je op die manier muziek gaat maken. Ik kan me ook niet voorstellen dat onze fans zouden willen dat we muziek zouden schrijven om hen te plezieren. Je hoopt gewoon dat ze meegroeien. Het zou toch ook raar zijn als jij precies dezelfde vragen zou stellen als vorig jaar en ik ook nog eens dezelfde antwoorden zou geven?'
Inderdaad. Zo kon ik Paul toen nog vragen naar de vele bijbelse verwijzingen in zijn teksten. Die bleken met zijn typisch Ierse opvoeding te maken hebben. Die verwijzingen zijn op het nieuwe album nagenoeg verdwenen. Wat zou daar de reden voor kunnen zijn? 'Het was me zelf nog niet opgevallen, maar ik denk dat het met het vele reizen en toeren te maken heeft. We zijn in de periode waarin ik ze geschreven heb veel buiten Ierland geweest. Met name in Amerika. Ik denk dat daardoor mijn blik is verruimd.' Is dat ook de reden dat jullie het citaat uit het nummer “The Great Defector” ('Blue lights on the runway / I love the colour of it all') als titel hebben gebruikt? 'Het was een vertrouwd beeld geworden in de afgelopen periode van toeren. Als we die lichten zagen, wisten we dat we weer thuis waren. Dat beeld heeft bij mij een warme en positieve associatie.' Dat ligt mooi in de lijn van de visie die je eerder schetste over Bell X1: thuiskomen. 'Inderdaad. Het is… *KRRRRKRRR!* …dus heb ik… *FWIEEEEEEET!* …begrijp je?' Sorry Paul, de verbinding wordt nu echt heel erg slecht. Tot 9 mei in Paradiso dan maar? 'Sorry? *GRRRSSSSS!* …' Tot Paradiso? 'Ja! Hopelijk tot ziens! Het lijkt me dat we dan elkaa… *tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut tuut* …'