Last.FM, altijd handig. Zo weet ik bijvoorbeeld dat ik nu aan mijn zevende rondje begin van Silent Land Time Machine‘s laatste werkje I am no longer alone with myself and can only artificially recall the scary and beautiful feeling of solitude begin. En da’s niet omdat deze plaat zo goed is. Hij is ook niet slecht, want anders had de plaat, u vergeeft mij vast dat ik de titel slecht een keer vermeld, ronde drie niet eens gehaald. Nu, deze plaat, van een artiest uit Austin, waar de Googles best moeite mee heeft om er interessante informatie over te vinden, zit ergens in de ambient / soundscape hoek. Veel elektronica, vage stemmen en instrumenten, maar prachtig opgebouwd. Het zou zo maar iemand uit het al even vage Explosions in the Sky kunnen zijn, ook al uit Texas. Maar dan zonder een echte climax. En van een dergelijke lichtheid, dat je, als de plaat afgelopen is, de plaat ook direct vergeten bent. En dan moet je hem nog een keer luisteren, als je er wat van moet vinden. Maar zoals ik al zei, het is heen straf. En het is geheel indachtig de titel, soms moet je kunstgrepen uitvoeren om het begin te construeren…
mij=Indian Queen
4 reacties