Een paar jaar terug ontdekte ik Cursive met dank aan een vriend, die me kennis liet maken met hun plaat The Ugly Organ uit 2003. Dit was emocore zoals ik dat graag wilde horen: stuurs, dwars, maar tevens enorm speels en toch stiekem ook wel behoorlijk catchy, ondanks de soms enorm stuiterende gitaarlijnen en onstuimige songs. Ook de opvolger Happy Hollow mocht er wezen en belandde hoog in mijn jaarlijst van 2006. De verwachtingen voor de nieuwe Cursive waren bij mij dan ook redelijk hooggespannen. Zouden ze het hoge niveau volhouden? Welnu, laat ik het meteen maar melden: de nieuwe Cursive valt mij toch enigszins tegen. Het lijkt erop dat de band rond zanger Tim Kasher zich in een wat rustiger vaarwater probeert te laveren, waardoor deze nieuwe Cursive meer neigt naar Kasher’s meer introverte zijproject The Good Life. En dat is niet wat ik van Cursive wil horen. De songs zijn an sich niet slecht (“From The Hips” is zeker een sterke single) maar gaandeweg de plaat heb ik toch het gevoel alsof de band er meer uit had kunnen halen. Iets meer gas op de plank had de voor Cursive-begrippen rustige songs beter gedaan. Ook mis ik de dissonante gitaren die juist op de voorgaande platen zo centraal stonden. Daarnaast doet de wat geliktere productie mijns inziens enigszins afbreuk aan de normaal gesproken zo krachtige sound van Cursive, waardoor dit al met al de eerste Cursive-plaat in jaren wordt die het niet tot mijn jaarlijst zal schoppen. Jammer maar helaas.
mij=Saddle Creek / Munich