Danger

Ik ben een groot fan van de Franse electroheld Danger. Hij maakt van die nostalgische eighties-tracks, net zoals overigens Kavinsky en Fred Falke. Woensdagavond speelde hij op het festival De Affaire in Nijmegen, vlak na het dj-duo Scrambled dat met een harde set vele honderden liefhebbers flink liet dansen ondanks de regen. Op ‘vreemde eend in de bijt’ Danger werd dan ook wisselend gereageerd. Voor 3VOOR12 mocht ik hem gelukkig interviewen. Je kunt hier lezen waarom hij alleen gemaskerd optredens geeft. Maar het interview ging verder dan dat.

mij=Door: Stonehead, foto: Willie Kerkhof
Wat vind je van zo'n vergelijking met Kavinsky en Falke?
Danger: “Ik vind ze allebei erg goed. Zelf probeer ik mijn eigen geluid en atmosfeer te creëren, maar het is allemaal wel gebaseerd op nostalgie, het gevoel dat je je iets al herinnert. Tekenfilms, videogames, enzovoort. Met dat gevoel kun je spelen en nieuwe dingen doen, zelfs door elementen uit het verleden toe te voegen. Ken je de soundtrack van Panzer Dragoon? Dat is een Sega-game met een draak. Ik luister veel naar OST's van games.”
Tot nu toe heb je pas drie EP's uitgebracht. Maar er komt een album?
Danger: “Ja, daar ga ik deze zomer aan werken. Nee, ik heb nog geen titel. Maar sommige oudere tracks zullen er onder een andere naam op staan. Ik maak nog wat nummers, je ziet het vanzelf.”
Je hebt ook een paar remixes gedaan. Ben je daar selectief in?
Danger: “Ja, nogal. Ik heb veel tijd nodig, omdat ik mijn eigen videoclips ook regisseer. Ik heb soms wel een jaar gewerkt aan een clip. Waanzinnig interessant, dat wel. Visuals zijn erg belangrijk voor me. Maar daardoor blijft er weinig tijd over om remixes te doen, waar ik ook erg van houd. Liefst remixes van een andere stijl muziek. Ik remix geen electro; dan liever clubdingen of iets met zang.”
Ik hoorde vandaag in je liveset veel nieuwe dingen.
Danger: “Ja, ik probeerde wat uit. Een van de tracks komt op mijn volgende EP, maar het wordt niet de belangrijkste track. Ik houd ervan om een paar tracks te bewaren voor live-optredens. Die worden niet uitgebracht, die blijven lekker exclusief.”
Wat ik eigenlijk altijd al wilde weten – wat betekenen songtitels als “07:46” en “00:01”?
Danger: “Hetzelfde als wanneer je naar een schilderij kijkt, het betekent wat jij wilt dat het betekent. Wat ik leuk vind, is dat als je weet hoe mijn muziek heet, en je kijkt op je klok, dat het soms overeenkomt. Het herinnert je aan een track. Zelf kijk ik vaak op klokken, en tijd is voor heel veel mensen een maat. Ik stop mijn tracknamen in de klok, ik vind het leuk om nummers “9:20” of “14/04” te noemen.
Wat vind je beter, digitale of analoge synthesizers?
Danger: “Ik heb een paar analoge synthesizers staan, maar ik gebruik digitale synthesizers meer en meer. De emulatie van veel oude synths is erg goed, en voor het automatiseren is het handig om het dan meteen digitaal te doen. Ik heb een Yamaha DX-exemplaar thuis dat precies, maar dan ook precies – ik heb het vergeleken – klinkt als de emulator, inclusief FM-synths en alles. Ik gebruik alleen nog wat spul van Juno of Prophet, de echt grainy analoge gear. Die kun je wel imiteren, maar… nee. Maar ik ben erg geïnteresseerd om analoge muziek op een cutting-edge-manier te maken.”
Je zit nu een jaar bij een label. Bevalt het?
Danger: “Twee jaar. Het bevalt erg, ik heb veel plezier. Maar wat je niet ziet is dat we midden in een nieuwe muziekindustrie zitten, alles lijkt wel om te vallen. Iedereen releaset digitaal, vanwege de weblogs, vinyl wordt niet meer uitgebracht. Tieners downloaden het en zetten het weer op een cd. Je kunt je afvragen hoeveel er straks nog fysiek uitkomt. Iedereen kan dus muziek uitbrengen, je hoeft er alleen maar voor te zorgen dat het in de iTunes Music Store belandt. Of bij Beatport of Virgin of… Je hoeft geen label te hebben. Alle nieuwe en komende artiesten zullen op die manier hun muziek uitbrengen. Iedereen is vrij, en het is fijn om met een kleine structuur te werken. Ik heb veel vrienden bij Ekler'o'Shock, het is cool om muziek te maken en ook om tracks met anderen samen te maken. Daarnaast heb ik een major label, Universal, waar ik mee samenwerk. Maar dat is alleen op de achtergrond; op die manier heb ik meer geld om clips te maken, dat soort dingen. Ik houd niet van grote labels omdat hun muziek vaak hetzelfde klinkt, de artiesten zijn altijd hetzelfde, als een soort familie. Ik vind dat idee van een familie maar niks, ik heb liever mijn eigen stijl.”
Hoe kom ik aan je muziek? Het lijkt wel nergens te krijgen.
Danger: “Ik houd ook van fysieke releases, maar mijn vinyl is alleen in een limited edition te krijgen. Het verkoopt erg snel uit, binnen twee weken. De pers zit er ook snel bovenop, de tweede EP was binnen een halve week weg. Tegenwoordig doe ik alles digitaal. Iedereen is toch aan het downloaden. Ik snap het wel, ik doe het zelf ook. Als je muziek uitbrengt kun je niet meer verwachten er geld mee te verdienen. Geld verdienen doe je met optredens en andere dingen. Je muziek is je merk.”
Welk live-optreden gaf je de grootste kick?
Danger: “In Japan, in Tokio. Dat was erg cool! Ik ben altijd al groot fan geweest van de Japanse cultuur, en het was geweldig om voor een Japans publiek te spelen.”