Motorpsycho – Child Of The Future

Dit jaar bestaat Motorpsycho 20 jaar. Dat moet natuurlijk gevierd worden en dat doen ze vanzelfsprekend in stijl, met een vinyl-only EP (die toch weer ouderwets bijna 40 minuten klokt), opgenomen vorige zomer in Chicago met Steve Albini. Dat schept dan meteen enorm hoge verwachtingen, maar Motorpsycho zou Motorpsycho niet zijn als ze die niet ruim waar wisten te maken. Want dat doen ze. Allereerst complimenten voor de mooie hoes en het prachtige, witte 180 grams vinyl, dat zijn tenminste verpakkingen. De productie van deze EP is ook nog eens fantastisch, met een geweldige live-feel en een heerlijke natuurgetrouwe band-sound. De A-kant opent sterk met “The Ozzylot (Hidden In A Girl)”, de meest poppy song van de plaat, met een lekkere losse groove en een fijne solo. “Riding The Tiger” is de volgende song en ook deze mag er wezen, met een stevige zevenkwarts-riff en harmonie-zang die aan de oude Yes doet denken. “Whole Lotta Diana” is de laatste op de A-kant en met zijn bijna negen minuten meteen de langste track van de EP, een heerlijk stuk seventies hardrock vol verwijzingen naar Led Zeppelin en King Crimson, met gruwelijk vet bas- en drumwerk (Kapstadt is weer enorm in vorm) en een partij schreeuwzang van Bent Seather. Heerlijk. “Cornucopia (Or Satan, Uh…Something)” opent de B-kant, en is weer een psychedelische rocksong vanjewelste, gevolgd door “Mr. Victim”, een stuk vlotte hardrock met flink wat gitaargeweld van Snah. “The Waiting Game” is een grotendeels akoestische thuisopname van Bent en valt in de traditie van de jaren 90 EP’s, waarop standaard ook altijd een thuisdemo te vinden was. Titelsong “Child Of The Future” sluit het zaakje af met een prima staaltje stoner-rock. Voor de echte fan is deze plaat natuurlijk niet te missen, maar ook liefhebbers van seventies-rock en het betere progressieve spul mogen deze plaat met een gerust hart eens proberen. Mits je natuurlijk wel een platenspeler hebt.

mij=Stickman / Konkurrent