Junior Boys – Begone Dull Care

Bij het maken van de indexen voor de komende editie van Lowlands kwam ik erachter dat de laatste release van Junior Boys die op File Under besproken was nota bene een heruitgave was van het al uit 2004 stammende Last Exit. Ik wist toch zeker dat er sindsdien nog platen verschenen waren van het Canadese tweetal en dat ik hun nieuwste cd honderd procent zeker in handen gehad had, want hij stond op mijn digitale promoarchief. Ik had hun cheesy mix van jaren tachtig synth en electro meerdere keren in de shuffle-mode voorbij horen komen op mijn iTunes. Bij het uitsturen naar een scribent was er blijkbaar ergens een kink in de kabel gekomen. Dat kan de beste gebeuren, maar vervelend is het wel als je een zo compleet mogelijk overzicht wilt bieden aan je naar Lowlands vertrekkende lezers. Dus knalde ik Beyond Dull Care op mijn iPod en stapte op mijn racefiets om een eindje te toeren. Waar ik naar toe fietste? Makkelijke keuze natuurlijk: het werd een rit de polder in, richting Biddinghuizen. Eens kijken of ik de 100 kilometer aantikken al weer aankon. Ik had goede hoop, want het zijn dan misschien lome klanken die de twee Canadezen je voorzetten op deze derde cd, het is perfecte muziek om van in een bepaalde trance te komen. Het lijkt alsof Jeremy Greenspan je steeds weer aanmoedigende woorden influistert om je op stoom te houden. De lichtvoetige beats van de twee passen naadloos op mijn trapfrequentie. Als een strijkijzer gleed met de wind mee door het gladgestreken polderland. Voor ik er erg in had stond ik voor het nog gesloten festivalterrein. Ik kon zien dat ze al bezig waren met de opbouw. Ik kon de Charlie, waar de band vrijdag staat, niet zien vanaf waar ik stond met mijn racefiets. Het gaan drie fijne kwartiertjes worden daar. Alleen beetje jammer dat het al om 17:45 is, diep in de nacht naar de twee luisteren lijkt me prettiger.

mij=Domino / Munich