Je hoort het muzikanten zo vaak zeggen in interviews: muziek is in staat over grenzen van ras, geloof en cultuur heen te kijken. Als gesproken taal tekort schiet, neemt muziek die taak vlekkeloos over en begrijpt iedereen elkaar opeens zonder problemen. Onzin natuurlijk, maar goed, het is mooi om erin te geloven. David Reece doet dat ook, blijkens de titel van zijn eerste solo album Universal Language. Reece (onder andere ‘bekend’ van Dare Force, Accept en Sircle of Silence) is een hardrock-zanger van top tot teen: zijn ietwat hese stemgeluid is krachtig en dynamisch, hij heeft een behoorlijk bereik en is ook in staat om af en toe wat gas terug te nemen. De twaalf stukken op deze cd laten dat prima horen, maar dan wel twaalf keer op precies dezelfde manier. Daar wringt namelijk de schoen: de cd is niet afwisselend genoeg om gedurende de volle speelduur de aandacht vast te houden. Nou zijn het stuk voor stuk nummers van de categorie ‘bral maar lekker mee dan hoor je niet hoe slecht het eigenlijk is’, dus een kniesoor die daar op let. De band om Reece heen speelt prima, en speciale aandacht gaat daarbij uit naar gitarist (en producent van het geheel) Andy Susemihi. Zijn afwisselende spel, dat zwaar leunt op blues-technieken, tilt de cd nog net boven de middelmaat uit. Hierdoor heb ik stiekem best wel van de muziek genoten… Universal Language is een typische cd uit de stal van Metal Heaven: toegankelijke rock die door werkelijk iedereen te begrijpen is. Hé… is dat nou juist niet de definitie van een universele taal?
mij=Metal Heaven / Rough Trade