Blijkbaar is poedelrock niet alleen in Nederland een smalende aanduiding voor hairmetal. Deze vier ervaren Zweedse muzikanten hebben de humor en het lef om er hun bandnaam van te maken. Riskant ook wel, want je zou zomaar eens kunnen denken dat het een bandje is dat je niet al te serieus hoeft te nemen. En dat zou zonde zijn, want voor classic rockliefhebbers is het dik genieten met dit album. Zeker, alle voorspelbare elementen van het genre worden zorgvuldig in stelling gebracht, maar dat gebeurt hier wel verrekte lekker. Vooral de in ruime mate aanwezige Guns N’Roses-bombast maakt dat dit album flink boven de middelmaat uitstijgt. Aan de songs ligt het eerlijk gezegd niet echt. Een wat vlakkere sound, geen bombast en een deel van het album zal absoluut niet opvallen. Luister maar eens naar een song als “Ball And Chain”. Niveautje Bonfire: best leuk, maar afgezien van de kwaliteit van het geluid niet beter dan heel veel andere platen. Bij songs als “Sweet Eenemy” en “7 Days And 7 Nights” wordt het verschil gemaakt, met machtige intro’s en intermezzo’s met aanzwellende strijkers en keyboards. De blikvanger is wat mij betreft zanger Jakob Samuel. Hij klinkt soms als Robbie Williams, maar vaker als Axl Rose. Luister maar eens naar de ballad “One Out Of Ten”. Het mag dan geen “November Rain” zijn, het klinkt als een klok. Ik gok dat de man achter de knoppen een flinke rol heeft gespeeld in de totstandkoming van het machtige geluid. Dat is dan ook niemand minder dan Mike Fraser (betrokken bij bijvoorbeeld AC/DC‘s Razor’s Edge en Black Ice, Aerosmith‘s Pump en Permanent Vacation en Chickenfoot). De liefhebber van het over the top geproduceerde Guns N’Roses-geluid kan deze cd ondanks een paar missers blind aanschaffen. Wie hairmetal verafschuwt kan er beter met een hele grote boog omheen lopen. Maar daar maken The Poodles al bepaald geen geheim van.
mij=Blistering / Suburban