Major Parkinson – Twilight Cinema

Ik heb een grondige hekel aan musicals. Acteer of zing, maar niet allebei. Gek genoeg ben ik dan wel weer heel erg verzot op theatrale muziek, al dan niet in de vorm van rockopera’s. Tommy, Tom Waits’ The Black Rider, Savatage, ik kan er niet genoeg van krijgen. De zesmansformatie Major Parkinson uit Bergen, Noorwegen valt in dezelfde categorie. Is het pop, rock, prog, metal? Iets van dat alles eigenlijk. De opener van Twilight Cinema is een nogal creepy walsje, “Skeleton Sangria”. Het zet de toon voor de rest van het album, dat een rollercoaster van stijlen zal blijken. De zang van Jon Ivar Kollbotn… nou ja, kun je het wel zang noemen? Het is vaak een soort melodieus brommen, zoals je wel bij Leonard Cohen of Barry Adamson hoort. Maar het werkt, als een soort extra instrument. De teksten zijn verre van vrolijk, maar door de manier waarop Kollbotn en de toegevoegde zangeressen het brengen krijgt het een sfeer alsof je naar een film van Terry Gilliam kijkt: kleurrijk en tegelijkertijd verontrustend. De muziek, die van walsjes en ingehouden dreigende pop naar Poguesachtige stampers, proggy Arena-achtige klanken, Camper van Beethoven-gehuppel en Ben Folds-achtige pianoexplosies gaat, is al even kleurrijk en bizar. Maar o wat werkt het! De titel had niet beter gekozen kunnen zijn. Twilight Cinema is een soundtrack voor een film in de diepste krochten van je eigen gedachten. En buitengewoon intrigerend. Ik heb er weer een te pakken voor mijn jaarlijstje.

mij=Degaton