Om nog een beetje geld uit de markt te trekken regent het tegenwoordig rereleases. Er zijn echter ook labels die zich specialiseren in het uitbrengen van oud materiaal dat nooit uitgebracht is of slechts in een zeer beperkte oplage. Hier wordt je volgens mij niet rijk van. Soms zit er een mooi verhaal achter, maar vaak ook niet en zijn zelfs de namen van de bandleden niet eens bekend. Quilt had zo’n band kunnen zijn. Je hoort in alles het tijdsbeeld van de eind jaren zestig waar bands als The Byrds en Jefferson Airplane furore maakten met hun Westcoast-sound. Toch zit er in met name de keyboardspartijen een gedrevenheid (als de gebruikte apparaten als beschikbaar waren) die meer past bij de seventies. Ze zouden hun tijd ver vooruit kunnen zijn, maar niets van dit alles. Quilt is een band van nu. Hun muziek past in het verleden, maar ze zijn dus helemaal anno 2014. Het trio Rochniski, Butler en Andrews is afkomstig uit Boston en brengt met Held In Splendor hun tweede album uit. Op de hoes zie je ze zitten in hun roeiboot, en de muziek die ze maken sluit hier wel op aan. Er is weinig muzikaal geweld, maar juist ruimte voor bloempjes-in-je-haar-met-een-joint-in-je-hand, oftewel psychedelische pop. Nu heb ik wel een zwak voor dit soort bands. Lang leve de sixties! Bij het werk van Quilt moest ik even wennen, maar na de nodige draaibeurten kom ik steeds meer in de sfeer van het album. Nummers als “Mary Mountain” – de gitaarpartij -, “Tie Up The Ties” en “Tired & Buttererd” – dat orgeltje – zijn niet te versmaden, maar de eentonigheid ligt op de loer. Zo vind ik een nummer als het instrumentale “The World Is Flat” overbodig. Hoe groot de heldenstatus van Quilt wordt zal moeten blijken, maar ik verwacht niet dat ze zo in de vergetelheid raken dat ze over een jaar of veertig met een rerelease weer bekend worden bij een select groepje liefhebbers van eeehhhh… psychedelische pop uit de jaren tien.
mij=Mexican Summer/Bertus
4 reacties