Mimes of Wine is officieel een band, maar is toch voornamelijk een project van zangeres en pianiste Laura Loriga. De debuut-cd Apocalypse Sets In bevat tien door Loriga geschreven mijmeringen op piano, waarbij ze over de haast vormeloze pianopartijen heen mompelt, zucht, praat en zingt. In de achtergrond spelen hier en daar wat muzikanten mee, die op een prachtig verstilde manier de toch al erg ijle sfeer weten te benadrukken. Echt structuur kijgt het nergens, de muziek blijft dromerig voortkabbelen, maar dat is zeker geen nadeel te noemen: Loriga is in staat om de aandacht direct vanaf de eerste tonen op te eisen om deze vervolgens ruim 50 minuten vast te houden. Voor een cd waarop nauwelijks echte liedjes voorkomen, is dat een hele prestatie. Wat maakt het dan zo bijzonder? Ik heb eerlijk gezegd geen idee. De piano klinkt een beetje vals, als een slecht gestemde honky-tonk uit een oude film, zelf zit ze er in de hoge noten ook nogal eens vol overtuiging naast, en toch zit ik ademloos te luisteren. Geen muziek voor elk moment van de dag, trouwens. Over het algemeen gold voor mij: hoe later op de dag, hoe beter. Maar ook hiervan weet ik niet goed wat dat nou precies betekent… U merkt het al, uw recensent heeft het moeilijk gehad met deze muziek, die boven alles de luisteraar in verwarring achterlaat. Ik heb er vaak naar geluisterd de afgelopen weken, kon daar ook moeilijk mee stoppen, maar toch verwacht ik de cd niet in mijn jaarlijstje terug te vinden. Deze muziek beter leren kennen was een vreemde ervaring, waarbij ik haast als een mot naar een vlam getrokken werd door de betoverende onzuiverheid… Vraag me over een paar maanden nog maar eens of het ook een prettige ervaring was.
mij=Midfinger / Audioglobe