Uriah Heep is een band waar ik, nog afgezien van hun muziek, een grote sympathie voor koester. Meermalen werden ze afgeschreven, maar net zo vaak kwamen ze gewoon weer terug, door stug te blijven toeren in het clubcircuit en een loyale fanbasis aan zich te binden. Mick Box is inmiddels tegen de zeventig, zanger Bernie Shaw moest door gezondheidsredenen een aantal shows missen en werd even vervangen door oudgediende John Lawton. De grootste hobbel was natuurlijk het overlijden van bassist Trevor Bolder in 2013, maar er kwam een nieuwe bassist (Davey Rimmer) en het circus trok stug verder. En hoe lastig de afgelopen jaren ook waren, in 2014 is er gewoon een nieuw album, Outsider. Het vorige album, Into The Wild, begon met een drietal knallers waardoor het album al niet meer stuk kon. Dat is bij Outsider helaas niet gelukt. Opener “The Speed Of Sound” heeft de klassieke Heepsound (zoals gebruikelijk geproduceerd door Mike Paxman) en een prima refrein, maar is als geheel niet zo vreselijk bijzonder. De betere tracks komen op dit album pas later. Als altijd zit Heep tussen hardrock en progressieve rock in, met meer dan een enkele overeenkomst met Deep Purple. De rockers komen aan hun trekken met het titelnummer, een jachtige track die het live waarschijnlijk goed zal doen. De proggers zullen “Is Anybody There To Help Me?” waarderen, met fraai toetsenwerk van Phil Lanzon. De afsluiter “Say Goodbye” is een van de fijnste songs, heavy en catchy, Uriah Heep op z’n best. Het niveau van Into The Wild halen ze op Outsider wat mij betreft niet helemaal, maar dat wil niet zeggen dat het geen goed en vooral vertrouwd klinkend album is. Een mooie aanleiding om weer een paar jaar te toeren, zullen we maar zeggen. En wie kan dáár nou bezwaar tegen hebben?
mij=Frontiers/Rough Trade
4 reacties