Steaming Satellites slaagt erin recensenten aardig in verwarring te brengen. Is het nou indie, is het prog, is het spacerock, is het misschien zelfs dance? Zanger Max Borchardt draagt bij aan de verwarring, met een stem die wel aan die van Caleb Folowill van de Kings Of Leon doet denken. De songs zijn poppy, met veel elektronica en tegelijkertijd worden ze opgebouwd in repetitieve lagen. “Notice”, toch al een heel catchy track, is dan weer heel funky. Hoe dan ook zijn deze Oostenrijkers prettig eigenwijs en voor mij in elk geval heel anders dan wat ik verder in huis heb. Dit album is de opvolger van debuut The Mustache Mozart Affaire en gaat verder waar ze destijds ophielden. En terecht, wat mij betreft, want wat een heel raar allegaartje had kunnen worden blijkt verrassend aanstekelijk. Een enkele keer, zoals bij “Another Try”, had een song wat meer uitgewerkt kunnen worden, maar meestal blijkt de spaarzame instrumentatie met het karakteristieke stemgeluid van Borchardt verbazingwekkend goed te werken. Ook na enkele keren beluisteren heb ik eerlijk gezegd nog geen idee hoe ik het moet noemen. Voor mijn part noem je het spacedanceprogindie, als je het maar beluistert. Dan raak je vanzelf overtuigd.
mij=The Instrument Village / Sonic
4 reacties