Het lijkt wel of menig recensent niet echt goed heeft geluisterd naar de twee eerste albums van onze Belgische vrienden van Mintzkov. Steeds weer lees ik dat de toevoeging van elektronica op nieuweling Rising Sun, Setting Sun een nieuw element zou zijn. Het zou de invloed zijn van producer Jagz Kooner (o.a. Radio 4, Reverend and the Makers, Manic Street Preachers). Onzin natuurlijk. Alsof toetsenist Pascal Oorts op die voorgaande albums uitgebreid uit zijn neus zat te dineren. Hooguit is de elektronica wat evidenter aanwezig, nu de productie nog scherper en doeltreffender geworden is. Dat geldt ook voor de band. Geen tijd voor neuspeuterij, hier is een band volledig aan de bak. De adrenaline-verhogende, doorstampende rock zoals we die van Mintzkov reeds kenen, richt zorgvuldig en mist zelden haar doel. Zelfs nu het grootste geheime wapen, de puike backingvocalen van Lies Lorquet, minder dan voorheen wordt ingezet. Zolang ze nog steeds laat horen dat ze de coolste bassiste sinds Kim Deal is, hoor je mij niet klagen. Dan zal ik verder ook niet zeuren over het feit dat de stem van zanger Philip Bosschaerts best wel lijkt op die ene zanger van grote Belgische broer dEUS. Overbodige informatie. Rising Sun, Setting Sun is gewoon een hele fijne plaat van een groep goed elkaar ingespeelde muzikanten die heel goed weten wat ze willen, maar vooral ook wat ze kunnen.
mij=Munich / V2