Keane / Bertolf

Tjee, het wordt echt steeds makkelijker om Keane de grond in te boren. “I’ve got time to kill, I’m not living for the moment anymore”, balkt Tom Chaplin in “Back In Time”, nota bene het enige nummer op de jongste EP Night Train dat überhaupt nog enige angst en overtuiging ademt. Voor de rest is het een duidelijke kliekjesplaat zonder enige lijn erin, waarvan de waardering op MusicMeter reeds zakt als een baksteen. Niet alleen is dat “Back in Time” zelf al een onuitgebracht b-kantje van een paar jaar terug dat net zo relevant klinkt als de Twitter-account van Hans van der Togt, voor de twee ronduit belachelijke nummers met een rapper (die teksten ook!) en het blije eightiesbeat-deuntje met de Japanse zangeres Tigarah (wie?) hoeft u het al helemaal niet te doen. Nondeju, experimenteren kan leuk zijn hoor, maar moet deze ongelofelijke zooi nu echt onder de vlag van Keane doorgaan? Terwijl er zoveel raker nieuw werk later dit jaar op komst is? Laat maar wegroesten deze cd.
Hoe het wel moet, laat Bertolf horen op zijn tweede plaat Snakes & Ladders, die vernoemd is naar een bordspel (een ‘snake’ is een stap terug, een ‘ladder’ vooruit). De fans en 3FM-deejays kunnen gerust zijn, want Bertolf heeft zijn Keane-imitatietalent nog lang niet verloren, maar hij gaat dit keer tenminste ook niet ten onder in sufheid. Waar ik hem op zijn eerste plaat verweet dat hij zijn liedjes teveel gladstrijkt, maakt Bertolf dat al meteen goed in de opener “Cut me loose”, die met zijn Strangelove-achtige melodie een prettige dreiging vasthoudt. Bovendien breekt in “Say Something” EINDELIJK een lekkere gitaar los. Dankzij de koortjes is het per direct mijn favoriete Bertolf-nummer. Dat Bertolf ook weer hele gewone, onbezorgde, lekker rond uitgevoerde (“Sound of a Heartbreak”) en statige (“Say No To This”) piano- en gitaarliedjes schrijft kun je op de rest van de plaat horen. Het mag dan suikerzoet en vergeetbaar zijn af en toe, en een heel album lang Bertolf luisteren is door diens stem wat veel van het goede, maar Snakes & Ladders is onderhand een betere Keane-plaat dan dat Keane ze zelf maakt. Perfect voor bange meisjes en onderhoudend voor de rest. Hou dat galmpedaal maar lekker ingedrukt joh, het werkt als een tierelier.

mij=Universal & Sony