Elk écht mooi ep’tje verdient een eigen stukje. En al helemaal als het gaat om vrouwelijke singer-songwriters met een fijne stem. Megan Washington komt helemaal uit fucking Brisbane in Australië en ik had – eerlijk is eerlijk – dit fraaie werkje nooit nu opgepikt als het dit weekend niet op een Bepaalde Torrentsite Van Vier Letters gestaan had, die we intussen wel de opvolger van OiNK mogen noemen omdat er zo enorm veel obscure dingen opstaan. De reden dat ik het had gedownload was nog een vergissing ook: ik hoopte op nieuw werk van de Noorse indieband Washington waar George altijd zo mee dweept. Goed. Megan Washington dus. Dit is al haar vierde EP en in juli gaat haar debuutalbum I Believe You, Liar uitkomen in Australië (dus rond 2018 in Nederland?). Ze is al opgepikt door de grootste moloch onder de platenmaatschappijen, dus ‘indie’ kun je het niet meer noemen. Maar boeit dat? Die stem van haar! Ik weet dat-ie op talloze andere lijkt, en toch ben ik eraan verslaafd. Haar getwinkel op de piano is niet alleen charmant, ik kreeg ogenblikkelijk kippenvel bij het slot van “1997”, dat met een vergelijkbare piano-outro afsluit als Ramses Shaffy in “Lach, zing…”. Ook een ander nummer lijkt (vast toevallig) op iets anders: “Someone Else In Mind” heeft onmiskenbaar het Soldaat van Oranje-thema in zich. Maar toch. Volgens mij heb ik er weer een favoriete muzikante bij. Gauw die andere EP’s maar eens checken.
mij=Universal
Ah, daar is ze weer. Eeuwen geleden zong ze eens een plaatje vol met Sean Foran met een wel aardige Radiohead cover van No Surprises. Iets te veel jazz wat mij betreft.
Dat bandje uit Noorwegen waar ik schijnbaar mee “dweepte” mag je vergeten. Die presteren al tijden niks meer.
Het album is inmiddels uit in Australië.
Hier een live-video van “Cement”: http://www.youtube.com/watch?v=UadXhEs4pe0