Deadlines, ik heb er een bloedhekel aan. Om geen deadlines bij File Under in mijn nek te voelen hijgen, heb ik meestal een voorraad aan stukjes, zodat ik niet halsoverkop en onder druk iets moet gaan schrijven. Het nadeel is echter dat stukjes waarin ik een actualiteit verwijs, soms nergens meer op slaan als ze on-line staan.
Praise The Twilight Sparrow (PTTS) is de band van Pascal Hillbert, die je zou kunnen kennen van Templo Diez en White Sands. Color Map Of The Southern Sky is het debuut van PTTS, nadat er in 2007 al een vier tracks bevattende ep was die overigens gratis op hun website te downloaden is. Ik zou mijn stukje aan kunnen laten sluiten op het trieste weer van dit moment. Of het een herfstplaat noemen, want de melancholie druipt er vanaf. Kennelijk is Hilbert zelf het tijdspad ook even kwijt, want ik zie slechts een optreden van ze gepland staan, terwijl dit met Templo Diez toch anders is. Dit zou kunnen betekenen dat er misschien te weinig mensen kennis kunnen nemen van het uitbrengen van deze release. Dit is jammer, want Praise The Twilight Sparrow duikt diep in de sombere alt.country-wereld die liefhebbers van werk van Jason Molina of bijvoorbeeld Will Oldham toch zeker zouden moeten horen. En nee, een vrolijke zomer wordt het dan niet, maar als ik naar buiten kijken is hier qua weer ook geen enkele reden voor. Maar indrukwekkend is dit debuut wel.
Het is maar goed dat er enige ruimte zit tussen het schrijven van mijn stukje en de publicatie ervan, want de verf van Praise The Twilight Sparrow is nog niet opgedroogd of er komt een ep van Templo Diez binnen. En dat is een voor de hand liggende combinatie. Waar PTTS naar de alt.country afbuigt, gaat Templo Diez meer richting de indie. Freiheit telt drie tracks plus een bonustrack en aangezien ik het nu wel even gehad heb met de rustige liedjes, ben ik blij dat het in de tweede track “Holler #1” wat meer tekeer gaat met een vette knipoog naar The Velvet Underground. Het komt met name door het gebruik van de viool die ook in het volgende liedje “Light Stroking The Walls” zijn dienst bewijst. Overeenkomsten met PTTS zijn er uiteraard genoeg, maar de tegenstelling ook. Templo Diez is wel degelijk een aanvulling op PTTS, of is het nou andersom? Voor een volledig album van van Templo Diez moet je trouwens nog even wachten tot eind dit jaar. Maar voorlopig zou je je hiermee (en het album van PTTS) even moeten kunnen vermaken.
mij=My First Sony Weissmuller / Konkurrent