Twee keer bezongen Win Butler en Régine Chassagne de onveranderlijke zaken van het leven. Hun eersteling (Funeral) ging over de dood, de tweede (Neon Bible) over levensvragen en geloof. Ook de titel van de derde geeft het thema weg, namelijk de troosteloosheid. De songteksten weerspiegelen dat: allerlei zaken worden niet begrepen, niet geweten en slechts achteraf herinnerd. Voor een plek die omschreven wordt als een schaduwenwijk, een stad zonder kinderen, en een privegevangenis wordt er wel veel nostalgie gehuldigd op The Suburbs. Het is een mooi album geworden met een handvol écht goede songs (vooral aan begin en einde), terug richting het instrumentarium van Funeral maar dan zonder een rockgeluid, met het een-na-laatste nummer wederom als onwaarschijnlijke indiediscohit (“Sprawl II (Mountains beyond mountains)”). Ik kan me goed voorstellen dat hoe vaker je de plaat draait, hoe meer je erin opzuigt. The Suburbs is bovendien echt bedoeld als één lang album om uit te zitten: diverse nummers zijn in tweeën opgeknipt, andere nummers hangen door een aangehouden vioollijntje of drumroffel kunstmatig aan elkaar, en de thematiek doordrenkt alles. Daar zijn twee forse minpunten aan te noemen: het album heeft een paar nummers die de aandacht niet vasthouden (komt meer voor), en bovendien wordt dat thema verschrikkelijk passief uitgewerkt. Toen mijn mp3-speler me per ongeluk middenin de plaat een ander nummer voorschotelde (“Jimme’s Song” van Emanuel & the Fear, met de tekst “I don’t wanna get a job, I don’t wanna do nothing at all”), was de hele betovering gelijk weg. Inderdaad: je kunt niet veel doen aan het verleden, maar wel aan het heden. Als je inspiratie daarvoor enkel uit fouten uit het verleden mag komen, heb je aan The Suburbs daarvoor een perfecte plaat.
mij=Sonovox / Universal
Het is wel oorverdovend stil hier, voor een plaat die ongeveer het belangrijkste van het jaar zou moeten zijn, gezien het aantal en de snelheid van de recensies en de OOR-voorpagina.
Op zijn minst had iemand wel mogen corrigeren dat het thema niet zozeer troosteloosheid is, maar meer nog ‘het opgroeien in’ die suburbs. En daarmee is het toch weer een enigszins iedereen-overkomt-het thema. Maar zo goed vind ik de plaat nu ook weer niet, dat ik ‘m helemaal ga grijsdraaien.
beetje een critics darling he en verder niets.
Is er al een single van door radio of tv opgepikt?
ARCADE FIRE: BECAUSE YOU’RE TOO COOL TO LISTEN TO SPRINGSTEEN, BUT YOU’RE NOT COOL ENOUGH TO LISTEN TO SPRINGSTEEN (@promo_tweet)
Werkelijk ongelofelijk: een interactieve videoclip bij “We Used To Wait” waarbij Google Maps/StreetView gebruikt wordt. http://www.thewildernessdowntown.com/
(Vanwege HTML5 liefst in de browser Google Chrome te bekijken)
Arcade Fire’s The Suburbs wint bepaald niet onverwacht de Juno voor album van het jaar
Het optreden van Arcade Fire op Coachella: http://videobam.com/SIhJN
Lieve remix van Sprawl II: http://www.youtube.com/watch?v=ehruYglx9LM
Laat het aan Soulwax om twee jaar na dato met een fijne remix te komen (eigenlijk meer een mashup, ik hoor er de keyboards van een ander nummer in)
http://www.youtube.com/watch?v=drs6ZSfe-io