Kort na het overlijden van Ronnie James Dio stond er een bozige mededeling op diens site van weduwe Wendy Dio dat gericht leek op Jorn‘s album Dio. Er werd een verwijt gemaakt dat gesuggereerd zou zijn dat de opbrengsten naar het goede doel zouden gaan. Inmiddels is de lucht blijkbaar geklaard, want de mededeling is van de site. Het was een wellicht begrijpelijke emotionele reactie, maar Jorn beweerde nergens dat de opbrengsten van het album naar het Ronnie James Dio Stand Up And Shout Cancer Fund of andere goede doelen zouden gaan, maar vroeg kopers wel een donatie te doen aan diverse organisaties op het gebied van kankerbestrijding. Ja, het is lullig dat dit album kort na het overlijden uitkwam, en ja, het krijgt ongetwijfeld meer publiciteit door deze timing, maar om nou meteen Jorn van lijkenpikkerij te beschuldigen gaat wat ver. Jorn is een van de meest veelzijdige hardrock- en metalzangers en bovendien iemand wiens stijl dicht bij die van Ronnie James Dio ligt. Nooit heeft hij ook zijn bewondering voor Ronnie James Dio onder stoelen of banken gestoken. Hij heeft ook hoorbaar zijn hart en ziel in dit materiaal gestoken. Tegelijkertijd is zijn vocale gelijkenis met zijn (en mijn) held een beetje de makke van dit album. De versies zitten muzikaal en vocaal uitstekend in elkaar, maar liggen tegelijkertijd vaak zo dicht bij de originelen dat je net zo goed een album met Ronnie James Dio op kunt zetten. Of beter, eigenlijk. Als tribute-album is dit album zeer geslaagd, met als enige niet-Dio-song het – voor de eerste berichten van Dio´s ziekte geschreven – “Song For Ronnie James”. Ik ben wel overtuigd van Jorn´s integriteit en op de uitwerking valt eigenlijk ook niets aan te merken. Het blijft echter een tribute-album, óók in die zin dat het niet meer wordt dan een afgeleide van de originelen.
mij=Frontiers / Rough Trade