Crystal Castles – Crystal Castles

Het eerste album van Ethan Kath en Alice Glass was stijlmatig compleet bij elkaar gejat, en desondanks was het een van de coolste platen van 2008. Distorted electropunk, synthesizertechno, Gameboy-bitpop en een zowat behekste vrouw die vanonder haar capuchon een tot extatische hoogten opgezweept publiek toekrijste: het is nadien vaker geprobeerd (Uffie, Kap Bambino), maar bijna nergens heb ik meer zo’n gekkenhuis meegemaakt als bij Crystal Castles. Kan er natuurlijk ook mee te maken hebben dat we die new-rave-tijd met de bonte eighties-neonhoodies nu wel enigszins gehad hebben. En de tweede plaat van Crystal Castles (die net zo min een titel heeft als de eerste) is ook wat minder ravey. Op “Doe Deer” en “Baptism” zie ik nog wel een wild feestje gebouwd worden, maar de vergelijking met Atari Teenage Riot mag voor de rest van de plaat de prullenbak in. Dat is namelijk een prettig soort electrowave: niet essentieel, maar wel erg lekker. Veel melodie, laidback, allemaal net wat te schel, scheurend rommelig en blieperig om ouderwets of juist een clubhit te kunnen zijn. “Empathy” had zelfs door Trent Reznor geschreven kunnen zijn. Crystal Castles compenseert hier het soort liedjes dat ik stiekem op R�yksopps Senior ook verwacht had, maar die daar niet op staan omdat het de rokerige sfeer zou schaden. Tegelijk hoef je de bass maar wat harder te draaien en het wordt toch nog een feest. De capuchon mag af en de stroboscoop mag uit, maar de experimentele lichtshow blijft.

mij=Fiction / Universal