Thunder is een beetje de Heintje Davids van de hardrock. Ze zijn er al een paar keer mee opgehouden en evenzovele keren ook weer begonnen. Bang! uit 2008 zou het laatste album zijn en zie: in 2015 verschijnt Wonder Days. Zanger Danny Bowes reageerde nuchter op vragen daarover: ‘Ik heb nog niemand horen klagen dat er een nieuw album is’. Gelijk heeft ‘ie. Blijkbaar vinden ze het een stuk leuker als Thunder een part-time band is – of zoals ze het in hun Twitterbio noemen ‘semi-retirement’. Thunder is zeker live een act die steeds weer de moeite waard is en zolang de heren het goed met elkaar kunnen vinden zou het juist raar zijn om niet door te gaan. Doet Thunder iets anders dan op de voorgaande negen albums? Nee, natuurlijk niet. Bij de opener, het titelnummer, is dat al volstrekt helder. Het is dezelfde herkenbare Thundersound als altijd: bluesgeörienteerde hardrock met vooral door Danny Bowes’ zang wat soul en funk. Het gitaarwerk geeft “The Rain” een likje country, “Wonder Days” heeft een poppy vocaal intermezzo en met “Broken” staat er ook weer een dijk van een ballad op. Zoals altijd schudden ze rockanthems uit hun mouw alsof het niets is. Met zanger Danny Bowes en gitarist Luke Morley hebben ze in mijn optiek bovendien twee van de beste Engelse rockmuzikanten in hun gelederen en die laatste laat horen ook als producer de weg te weten. Het enige dat je zou kunnen zeggen is dat de echte uitschieters op dit album ontbreken. Gelukkig ligt de ondergrens vrij hoog op Wonder Days en is het in elk geval een van de meest consistente albums van Thunder. Net als FM is Thunder de komende maanden op zowel Graspop als Bospop te zien. Of dat de laatste keer is zal de toekomst uitwijzen. Bij Thunder weet je het nooit.
mij=earMusic