Halverwege vorig jaar kwam het debuut van All Them Witches, Our Mother Electricity, in eigen beheer uit. Kort daarna werden ze getekend door Elektronash en kwam het album nogmaals uit, geremasterd en met een iets andere tracklisting. Als je de hoes ziet kun je er bijna niet omheen dat het rock met een lik psychedelica moet zijn. En toch is het meer dan dat. Een bak stoner en desert rock zijn dan nog niet zo opmerkelijk naast psychedelica, maar dat deze heren uit Nashville er ook nog een lekker mopje southern rock doorheen gooien mag opmerkelijk heten. Het aardige is dat het op geen enkele manier detoneert. Vooral “The Urn” is daardoor erg lekker geworden. Het geluid is uitstekend gemixt, zonder de scherpe randjes weg te poetsen. Daardoor is Our Mother Electricity voor een breder publiek aantrekkelijk dan de meeste psychedelische rock. Daarmee is niet gezegd dat het geluid zo ingetogen is. Luister maar eens naar de opbouw van “Guns”, of naar het moddervette basgeluid zoals in “Bloodhounds”. Op de tweede helft van het album wordt wel flink gas teruggenomen, bijvoorbeeld in de ballad (Stoner en ballad? Yup!) “Easy” met slidegitaar of de nieuw toegevoegde song “Family Song For The Leaving”, die wat countryrockelementen kent. Op “Until It Unwinds” na zijn de songs bovendien relatief kort. Dat tesamen maakt Our Mother Electricty vaak moddervet en toch verrassend licht verteerbaar. Queens Of The Stone Age meets Black Sabbath meets Wolfmother meets Lynyrd Skynyrd, zoiets.
mij=Elektronasch
4 reacties