Dansen. Ik kan het niet. Ik heb een soort van ingebakken houterigheid, die voorkomt dat ik de blits maak op de dansvloer. Ik doe het dan ook niet zo heel vaak. Ok, bij een concert wil ik wel eens lichtjes meebewegen met de muziek, maar dan heb je het wel gehad. Behalve bij Dutch Uncles. Daar kan ik wel op dansen. En goed ook. Bij Dutch Uncles treft u namelijk geen vierkwartsmaten aan, maar alle maatsoorten, behalve de standaardmaten. Gedreven elektronica gedreven gitaarpop met een prominente plek voor een glockenspiel. Denkt u aan Everything Everything, ook al uit Manchester, maar dan wat meer stuiterend. En minimalistischer, want op de derde plaat Out of Touch in the Wild, lijken zelfs invloeden van Steve Reich om de hoek te kijken. Ten opzichte van de vorige plaat Cadenza heeft Dutch Uncles weer een stap gezet, met een wat toegankelijkere productie. Zanger Duncan Wallis falset kan nog steeds een wat “aquired taste” zijn, maar past perfect in de wat vreemde ritmes. Enig minpuntje is dat, hoewel de heren een nummertje kunnen schrijven, het ze nog steeds niet gelukt is om die ene hook / riff / single te schrijven die echt blijft hangen. Voor de rest, een puike plaat!
mij=Memphis / V2
4 reacties