De Italianen van Aedi bestookten mijn huiskamer dagenlang met Arabische kreetjes ('lelelele!') woeste drums en dissonante orgels, en toch heeft hun psychedelische rockalbum Ha Ta Ka Pa geen scherpe indruk weten achter te laten. Daarvoor is deze avant-gardistische chaos net te rommelig en wazig. Het is zo'n plaat waarbij je de repeat-knop indrukt, na een tijdje denkt: 'we zijn rond', om dan te ontdekken dat de band pas net halverwege is. Op het foeilelijke new age-artwork mag dan een standbeeld in een kerk te zien zijn,'binnen' woedt een beeldenstorm. De Evangelista van dienst is een dame die wel van brullen houdt, al toont ze in liedjes als “Rabbit On The Road” ook haar zachtere Kate Bush-kant. Het leukste nummer heet “Yaca” en vermengt de desolate drums van een religieuze processie met een tribaal mannenkoortje. Het klinkt als een battle van medicijnmannen en priesters. De atheïstische buitenstaander blijft in staat van verwarring achter.
mij=Gusstaff
4 reacties