Er was een tijd dat elke stad haar eigen beatband had. Er is nu een tijd dat deze muziekstroming van weleer overal op de wereld herontdekt wordt. Ook in Zwitserland waar vanaf 2004 de vijf leden van The Royal Hangmen vlieguren maken. Aanvankelijk zijn het covers die het voetlicht zien, maar langzaam komen er ook eigen songs. In 2009 is er een single “Mary Jane”, maar het duurt tot eind 2012 dat er eindelijk een hele plaat uitkomt. Dat ze de tijd hebben genomen is te prijzen, want het is ´gewoon´ dertien keer raak. Twaalf keer met eigen songs en een keer met een cover van “Bird Doggin'”. Het vijftal heeft goed begrepen dat een song in twee à drie minuten haar verhaal verteld kan hebben – oké, een liedje overschrijdt de vijf minuten – en dat een album niet langer dan een minuut of veertig mag duren. Hiervoor heb je nodig kekke riffs, een flitsend orgeltje, strakke ritmesectie, af en toe een bluesy harmonica, een geschikte zanger en uiteraard af en toe wat harmonische zangpartijen. En om niet te vergeten aanstekelijke liedjes die geen wereldproblemen aan moeten snijden die buiten de omgang met de vrouwelijke medemens liggen.
mij=Screaming Apple
4 reacties