Classic rock en AOR zijn niet de meest innovatieve muzieksoorten. Behalve dat bands decennia later doorgaans nog stevig met hun voeten in het succesvolle verleden staan, geldt sowieso – ook voor jongere bands – dat er vaak wat al te krampachtig aan het stramien wordt vastgehouden. Sinds een paar jaar is een een nieuwe stroming AOR-bands uit Scandinavië en die lijken ook zo'n beetje allemaal getekend te worden door Frontiers. Work Of Art, W.E.T., Issa, Eclipse, H.E.A.T. en nu weer Diamond Dawn. Maar van dat hele rijtje slagen alleen Work Of Art en W.E.T. erin zich positief te onderscheiden. Diamond Dawn daarentegen kleurt akelig netjes binnen de AOR-lijntjes. Vette synths, droge drums, een flink opgepompte productie met zang en koortjes ver naar voren in het geluidsbeeld en het muzikale thema van het nummer heb je steevast binnen vijf maten te pakken. Het vervelende is echter dat de rest van het nummer vervolgens bijna integraal te voorspellen is. Waar AOR-goden als Journey juist daarin het verschil weten te maken, is Diamond Dawn alleen maar bezig een bandje te spelen. Het meest opmerkelijke is nog het stevige accent dat zanger Alexander Strandell zo nu en dan laat horen. Als je het niet erg vindt het zoveelste formulebandje aan het werk te horen is dit misschien nog iets voor je. Wil je op zijn minst een heel een klein beetje originaliteit horen, dan moet je deze lekker laten liggen. Diamond Dawn is de The Voice-deelnemer onder de AOR-bands…
mij=Frontiers / Rough Trade
4 reacties