Een radio heb ik al jaren niet meer, dus ik heb al heel wat hypes gemist – en daar ben ik heel tevreden over. Bovendien zijn mijn favoriete bandjes en artiesten sowieso meer bezig met stromingen die hun inspiratie in de jaren zeventig, tachtig en negentig halen. Totdat ik iets moet bespreken waar ik steeds de naam The Killers voorbij zie komen. Natuurlijk, de naam ken ik, maar eerlijk gezegd heb ik tot op heden niet de behoefte gevoeld daarnaar te gaan luisteren. Eerst dat bandje maar dat op The Killers zou lijken, The Blitz Kids. Echt, The Killers? Opener “You're Dead To Me” is nog wel te pruimen, maar verder hoor ik Green Day-achtige makkelijke rockers, versleten U2- en Big Country-achtige riffs all over the place, een licht-klagerig klinkende, buitengewoon Britse zanger en een geluid waar achteraf nog een soort van stadionformaat geluid aan gegeven is. Dan toch maar de laatste van The Killers erbij gepakt. Mwah, qua genre snap ik de associatie wel, maar voor de rest is Blitz Kids er een armeluisversie van. Wat heet: alles staat – minstens – één treetje lager op de ladder, of je nu naar compositie, zang, instrumentatie of productie kijkt. Laat ik het zo zeggen: bij Never Die – met een opener die ik nog te pruimen vond – was ik nog voor het einde van het tweede nummer dodelijk verveeld. En toen kwamen er nóg vier. Nee hoor, Blitz Kids mag blij zijn dat ze een plaatje uit hebben mogen brengen, maar veel kopers verwacht ik er niet voor.
mij=Hassle Records
4 reacties