Er zijn van die platenhoezen die de argeloze luisteraar nog voor de eerste tonen op het verkeerde been zetten. Neem nu de albumcover van Rich & On Wheels van Vox Von Braun: grotendeels zwart, een grote motorfiets, een onleesbaar lettertype… De associatie met loodzware, testosteronrock ligt zeer voor de hand. De tweede plaat van de al in 2003 opgerichte Groningse band klinkt echter lang niet zo volgetatoeëerd als de albumcover doet vermoeden. Al vanaf de eerste klanken roept Rich & On Wheels één overduidelijke associatie op: de plaat heeft dezelfde stofzuigersound als Psychocandy, het baanbrekende debuut van The Jesus & Mary Chain. Maar onder die opvallende ruislaag begeeft de Groningse band zich veelal op heel ander muzikaal terrein. Het merendeel van de liedjes past beter in de jaren zestig dan in de hoogtijdagen van de Britse shoegaze. Vox Von Braun laveert daarbij schijnbaar achteloos tussen een aantal uitersten. Een fuzzy surfgitaartje overheerst in de opener You Look Real Neat en het instrumentale Junior. Ibiza Style klinkt dan weer minder zomers dan de titel doet vermoeden; het gitaartje is er nog steeds, maar dan wel in combinatie met een wat zwaardere psychedelische sound. Dat geluid wordt nog eens versterkt door de vervormde zangstem van frontman Wymer Vaatstra, die nog het meest klinkt of hij de microfoon tegen zijn huig aan houdt. Naar het einde toe komt de motorfiets op de hoes dan toch nog in beeld. Vox Von Braun ruilt surfrock en psychedelica gaandeweg steeds meer in voor een portie donkere indie- en stonerrock. Van alle genre-uitstapjes die Vox Von Braun onder zijn ruislaag heeft gestopt, is dat met afstand het meest geslaagde. Waar de distortionsound in de lichtvoetige nummers soms geforceerd over komt, heeft die bij de prijsnummers Dig a Hole en Jezebel (let vooral op het orgeltje!) juist zijn meerwaarde.
mij=Subroutine
4 reacties