Is het een slimme zet om een nieuwe Cd met je toegankelijkste nummer te openen? Ik vraag het me af, maar om mensen voor je winnen kan het best handig zijn als de rest van je Cd wat ‘lastiger’ is. Cheech Wizard doet het dus wel op Forth, inderdaad hun vierde Cd, met “Bystander”. Als je met een half oor luistert dan zou je er een track in kunnen herkennen met Radiohead-achtige trekjes. Bij het tweede nummer “It” wordt het bakje met daarop gestickerd tegendraadsheid al een eindje opengetrokken en gedurende de 10 nummers die dan nog volgen lijkt Cheech Wizard af en toe wel als een kind in een snoepwinkel die alles wil proeven en je in al haar enthousiasme ook nog wil vertellen hoe lekker het allemaal wel niet is. En dat met zijn mondvol. Hier een stukje staccato postpunk, daar een flard jazz. Zonder uit de bocht te vliegen overigens. Af en toe asynchroon lopende melodielijnen (in “Billy Bob” is het net een wedstrijd tussen gitaar, bas, drums en zang met steeds weer een andere koploper). Dan blijkt Forth dus toch niet de gemakkelijke kost te zijn die zo’n openingstrack je zou kunnen doen vermoeden, maar heeft Cheech Wizard al wel je sympathie gewonnen. Bij mijzelf spookt de naam Isis, of beter I$I$, door mijn hoofd terwijl ik deze schijf luister. En dan niet de Amerikaanse variant, maar de helaas al lang terziele gegane Leidse variant rond ex-Spasmodique gitarist Hans Brussee. Ook zo aangenaam tegendraads en een tikkie maf, maar wel met een iets betere zanger. Daar kan Cheech Wizard nog wel wat winst halen op een volgende plaat.
File: Cheech Wizard – Forth File Under: Kind-in-de-snoepwinkel-Rock