De platenkasten van de leden van Vertical Scratchers zijn zo uit te tekenen aan de hand van hun debuutplaat Daughter of Everything. Naast klassieke powerpoppers als Big Star en The Posies zullen ongetwijfeld Pavement, Guided by Voices en The Pixies ereplaatsen hebben. Maar dat hebben ze bij hele volksstammen van indiekids die in de jaren negentig opgroeiden. Zelfs het opzichtig naar The Beatles knipogende “Pretend U Are Free” en het naar de psychedelische sixties ruikende “Rainbows” klinken alsof ze ergens rond 1993 zijn opgenomen. Begrijp me niet verkeerd, bovenstaande zinnen bedoel ik niet als kritiek. Want rammelpop zoals John Schmersal (ooit deel uitmakend van Brainiac) en Christian Beaulieu die maken is niet aan tijd gebonden. Het enige kritiekpunt dat ik kan verzinnen is de lengte van hun nummers: de vijftien liedjes klokken nergens boven de drie minuten en twee minuten is in de veel gevallen de bovengrens. Uitzondering is het eerder genoemde “Pretend U Are Free”. Maar in sommige gevallen, zoals bij het lekker springerige “Way Out”, het gejaagde”These Plains” en het met lekker gitaarwerk opgetuigde “My Only Want”, zou een minuutje extra de liedjes veel goeds gedaan hebben.
mij=Merge Records
4 reacties