City Slang
Ik laat me graag verrassen. Wat recensies betreft ben ik telkens weer onder de indruk van een gewaagde mix van popstijlen die de gemiddelde Zweed op plaat weet te knallen. Sterker nog, het lijkt er op dat Zweden al dik veertig jaar de vernieuwende haakjes in de popmuziek aanvoert. Zo ook sir Was, het pseudonieum van de Zweedse producer en multi-instrumentalist Joel Wästberg die als saxofonist deel uitmaakte van de band van José Gonzalez. Wästberg komt uit de jazzhoek en heeft het jarenlang niet aangedurfd om een solowerkje uit te brengen. De man nam zichzelf niet serieus en wist tien jaar lang niet hoe en of zijn experimenteerdrift zou uitpakken. Zijn debuut Digging A Tunnel is een relaxed voortkabbelend allegaartje van hiphop, akoestische trance, pop, soul en ambient met flarden van dromerige, betoverende vocalen. Alsof sir Was in de trein heeft opgevangen hoe een medepassagier met koptelefoon tegenover hem wat zinnetjes meebrabbelt van een willekeurige Peter, Björn & John-, Macklemore & Ryan Lewis- of Drake-plaat en die heeft aangelengd met wat stroperige beats en soulvolle vocalen. sir Was is heer en meester over zijn eigen vertraagde soundtrack. Zijn zweverige falsetto-stem had zo deelgenoot kunnen zijn van het werk van Tame Impala, zijn instrumentarium is zijn onderscheidend vermogen. Wästberg trekt op zijn natuurlijke wijze de registers van de jazz open en ziet middels samples, keyboard, klarinet en saxofoon kansen om zijn easy beats anders in te kleuren. Op natuurlijke basis met gevoel voor soul, blues en galmende pop. Degene die sir Was het finale-duwtje in de goede richting heeft gegeven, mag wat mij betreft eens dik in het zonnetje gezet worden. Digging A Tunnel is een intieme popplaat van een zonderlinge eenling die wel weet waar het met de popmuziek naartoe moet.
File: sir Was – Digging A Tunnel
File Under: Zweedse zonderling en de toekomst van de pop